middagje aan zee in Rabat

Wat foto's van een middag aan de kust in Rabat. Met zicht in westelijke richting de Atlantische Oceaan op.

Van alles wat met foto's

Nog maar eens een blog met foto's met wat korte commentaren erbij.

In Nederland maak ik regelmatig foto's om in Marokko te kunnen laten zien. Hieronder een Amsterdamse drijvende fietsenstalling op een ponton. Interessant voor Marokkanen die het verschijnsel fietsenstalling niet kennen, en ook niet het feit dat er kanalen in een stad zijn.



Poezenwalhalla: de afdeling huisdierenvoeding in de supermarkt.



Het NIMAR was mede-organisator van een conferentie over taalkundige veranderingen in Marokko. Ik heb daar ook een presentatie gegeven van mijn eigen onderzoek naar het toenemend gebruik van het Marokkaans Arabisch dialect voor schriftelijke doelen.



Schapenmarkt bij de supermarkt Marjane. Een Bregui schaap kost 44 dirham (4 €) per kilo. Een schaap weegt al gauw 45-50 kilo.



Pech. Eerst dacht ik dat het busje door zijn as gezakt was. Maar toen ik ging kijken bleek dat hij door het wegdek was gezakt. Er zat een gat in het asfalt.



Zie hem er maar weer eens uit te trekken.



sjorren en sleuren aan een schaap.




Dit jongetje zat lekker te sabbelen aan het uiteinde van een worst in de supermarkt.



Het resultaat van een Marokkaanse knutselactie. Dit kunstwerk dat de betrekkingen tussen Marokko en Nederland voorstelt, was aangeboden aan de ambassadeur bij de opening van het Consulaat in Nador in Noord Marokko.

kruip in de huid van de gemiddelde Marokkaan

Een aantal weken geleden presenteerde ik op mijn blog een samenvatting van de enquête uit het blad TelQuel naar de stand van

zaken in Marokko op sociaal maatschappelijk gebied. Dat leverde veel reacties op. Ik had toen toegezegd dat ik nog een vertaling zou geven van afsluitend artikel waarin de gemiddelde Marokkaan aan het woord komt.

Dat was er nog niet van gekomen maar bij deze wil ik die belofte inlossen.

Het onderstaande stuk is geschreven om de resultaten van de enquête samen te voegen in één denkbeeldige gemiddelde Marokkaan.

Profiel: kruip in de huid van de gemiddelde Marokkaan

Goedendag. Ik heet Fatima en ik ben de gemiddelde Marokkaan. Zonder de vrouwenhaters tekort te willen doen, wij vrouwen zijn met een half miljoen meer dan de mannen.

Ik ben 30 jaar, sinds 3 1/2 jaar getrouwd en ik heb al een kind. De tweede staat gepland want ik ben recentelijk gestopt met de pil. Mijn man en ik doen het eens in de twee dagen. Maar waarom praat ik over zulke intimiteiten? Net als 60% van mijn landgenoten verricht ik het gebed elke dag en zoals iedereen doe ik (officieel) aan de Ramadan. In sha llah zal ik op bedevaart naar Mekka gaan voordat ik op 74 jarige leeftijd zal komen te overlijden. Ik ben altijd zeer geraakt als ik Mekka op televisie zie via een satelliet kanaal. Van de drie uren die ik dagelijks naar televisie kijk, is ongeveer de helft naar de Marokkaanse zenders. Ik kijk soms naar het nieuws maar ik laat de serie Alejandro nooit voorbijgaan. Ik doe mijn uiterste best om op tijd terug thuis te zijn. Soms als ik laat ben neem ik een taxi. U heeft begrepen dat ik een actieve stadsbewoner ben. En ja, net als 54% van de Marokkanen in mijn leeftijdscategorie heb ik werk. Samen met mijn echtgenoot verdien ik 5300 dirham per maand en dat is net genoeg om ons kleine huis te onderhouden dat we hebben gekocht. Op ons bordje komen dagelijks drie broden, 60 g vlees, een derde ei en uiteraard de onvermijdelijke pot Marokkaanse thee. Zo is het nou eenmaal. Tussen voeding, onderdak, transport en het het kopen van beltegoed blijft er voor ons nog een klein beetje geld over om plezier mee te maken. We kopen nooit een boek, we gaan nooit naar de bioscoop en we hebben nog nooit gereisd. Of jawel, één keer. We hebben de trein genomen, 140 km gereisd en we hebben twee dagen doorgebracht bij mijn vader in een stadje aan de kust. Lijkt het je wat, mijn leven?

Recycling van Heineken bierblikje

Mijn eerste auto was een 'besteleend'. In 1977 ging ik ermee naar Marokko, 3 maanden nadat ik mijn rijbewijs had gehaald.
Toen ik vorig jaar in Parijs dit stukje huisvlijt uit Madagascar zag moest ik dat hebben.

En op de Facebook pagina van de Nederlandse ambassade in Rabat stond laatst ook al een foto van een transportmiddel dat van Heinekenblikjes was gemaakt. Zie onderaan dit bericht.

Grote schapenslachting 2011

Het slachtfeest komt er weer aan. Maandag 7 november in Marokko. Als voorbereiding hierop kopen veel mensen een schaap dat zal worden geofferd op het feest.
Naar verwachting worden dit jaar weer 4 miljoen schapen geslacht.
In Rabat is er jaarlijks een grote schapenmarkt op een open plek bij de zee.
Aangezien het dit jaar flink regende op de dagen voor het feest was deze schapenmarkt een ware modderpoel geworden.

Overigens heb ik op dezelfde plek een aantal jaren geleden ook al eens foto's gemaakt en die op mijn blog geplaatst. Het commentaar was toen wat melig, ik zal me dit jaar beperken tot een zakelijke weergave ;-) (http://janhoogland.blogspot.com/2008_12_01_archive.html)

Het is makkerlijker vervoeren als de poten bijeen gebonden zijn

Zie hier de modderpoel.

Schapenfokkers komen uit heel Marokko met vrachtwagens naar Rabat (en de andere grote steden) om hun schapen (vooral rammen zoals duidelijk zichtbaar is op deze foto) te verkopen.

Dit zijn duidelijk Berbers, vermoedelijk uit de Hoge Atlas.
Een paar weken geleden was ik nog in het hart van de Hoge Atlas en iemand vertelde dat hij schapen zou gaan verkopen in Casablanca of Rabat.

De favoriete houding: verkoper houdt de ram bij de horens vast en het achterwerk van de ram (waar het vlees moet zitten) is duidelijk zichtbaar. Een potentiële koper keurt de ram door te voelen hoe vlezig of vet het beest is bij de liezen (schoft?).

En dan moet het zojuist aangeschafte beest nog thuis komen. bijvoorbeeld in de kofferbak van de auto. Er zijn jongens die tegen betaling van een paar dirham het schaap naar de auto brengen.

Jong geleerd is oud gedaan. Deze jongen biedt samen met zijn vader(?) de rammen te koop aan.

Wie niet zoveel geld te besteden heeft kan ook een geit slachten. Een geit is goedkoper dan een schaap. Deze geiten leven overigens nog maar ze liggen met de poten bij elkaar gebonden op het stro.

Ook op de schapenmarkt wil men een glaasje muntthee kunnen drinken.

Motorbakfietsen rijden af en aan door Rabat om schapen thuis te bezorgen.

Als het schaap niet wil lopen....

Onmiskenbaar Berbers uit de Atlas.

Schaap wordt naar de auto gebracht.