woensdag, februari 17, 2016

Zet onze relatie met Marokko niet op het spel!

De relatie Nederland-Marokko staat al een aantal jaren onder druk. Aanleiding vormt het feit dat Nederland het woonlandbeginsel wil invoeren voor naar Marokko geëxporteerde uitkeringen. Aangezien Nederland in de jaren zeventig van de vorige eeuw een bilateraal verdrag met Marokko heeft gesloten over sociale zekerheid, kan Nederland niet eenzijdig de voorwaarden veranderen. Daar moeten beide landen samen over onderhandelen om tot een verdragswijziging te komen. Die onderhandelingen lopen al een aantal jaren, maar hadden tot afgelopen zomer niet tot resultaat geleid. Marokko heeft er namelijk geen belang bij om de voorwaarden voor zijn onderdanen minder gunstig te maken.

Eind van de zomer 2015 werd ik gevraagd een blog te schrijven voor het Leiden Islam Blog. Ik besloot een betoog te schrijven waarin ik pleitte tegen het opzeggen door Nederland van dat verdrag, omdat goede betrekkingen met Marokko ook voor Nederland heel belangrijk zijn. Eenzijdige opzegging van een verdrag is in de diplomatieke wereld een zwaar middel en vrij ongebruikelijk.
Terwijl ik mijn pleidooi aan het afronden was, kwam op 29 september ineens het bericht dat Nederland en Marokko er uit waren. Er was een akkoord bereikt over aanpassing van het verdrag.
Ik heb toen mijn blog omgewerkt tot een soort van blije verzuchting dat de dreigende opzegging was afgewend, en dat dit de betrekkingen met Marokko ten goede zou komen. Die tekst is gepubliceerd. Ik sloot het stuk af met de tekst: “Kortom, beide partners delen veel belangen. In elke relatie moet je investeren, dat is wat Nederland nu terecht doet.”

Aangezien ik sinds 30 juni niet meer zo dicht bij het vuur zit als voor die datum (als onderwijsattaché verbonden aan de Nederlandse ambassade in Rabat) werd ik op 15 december volkomen verrast door het bericht dat het zo moeizaam bereikte akkoord toch weer aan diggelen lag. De trein van eenzijdige opzegging werd weer in gang gezet. En gisteren is die trein weer een station gepasseerd. Het station van de Eerste Kamer. Ook die is akkoord met opzegging van het verdrag.
En zo gaan we een nieuwe fase in, met weer de dreiging van verslechtering van de relaties. En we hebben Marokko echt nodig. Marokko is cruciaal in de strijd tegen terrorisme. Zo cruciaal dat Nederland en Marokko samen voorzitter zijn van een internationaal forum over terrorisme: het  Global Counterterrorism Forum (GCTF). En dan wil ik toch nog maar een keer wijzen op de Marokkaanse reactie toen er wat akkefietjes waren met Frankrijk: de justitiële samenwerking werd door Marokko uit boosheid stop gezet. Is dat dan diplomatiek? Ik denk het niet, maar ze deden het wel, ze voelden zich echt gekleineerd. Of de aanslag op Charlie Hebdo voorkomen had kunnen worden als die samenwerking tussen Marokko en Frankrijk niet was onderbroken zullen we waarschijnlijk nooit te weten komen. Maar feit is dat de aanslag op Charlie Hebdo plaatsvond, begin  2015. Overigens was in de loop van 2015 de samenwerking hervat na een knieval door Frankrijk, maar hebben toch de aanslagen van 13 november in Parijs plaatsgevonden, dus die hervatte samenwerking was geen garantie voor de veiligheid. Wel schijnt een tip uit Marokko te hebben geleid naar de schuilplaats van het vermeende brein van de aanslagen, Abdelhamid Abaaoud.

O Nederland, let op uw zaak. De relatie met Marokko is meer waard dan die paar miljoen die worden bezuinigd door die uitkeringen te beperken.

Afbeeldingsresultaat voor gctf den haag