Lekkere Marokkaanse hapjes bij u thuis

Ik gaf thuis een feestje en wilde mijn bezoekers eens laten proeven van de heerlijke gerechten uit de Marokkaanse keuken. Aangezien ik nogal wat mensen verwachtte, besloot ik dat niet zelf te gaan maken.
Dus ging ik zoeken naar een cateringbedrijf dat Marokkaanse gerechten kon serveren voor 30-40 personen.
Al Googlend kwamt ik terecht op de site van Couscous&Zo: http://www.couscousenzo.nl/
Ik kan er kort over zijn: Heerlijke gerechten, prima service, duidelijke en heldere afspraken, redelijke prijzen.
Alleen zitten ze wat ver van Nijmegen af, in Lepelstraat. Daar heeft u zeker nog nooit van gehoord? Nou ik ook niet, maar het is bij Bergen op Zoom.
Maar ik wil dit bedrijf van harte bij u aanbevelen.
(En ik heb geen korting op de rekening gekregen als ik reclame zou maken ;-)

En nog meer schapen

En ja hoor, ik liep in Rabat in de stad, hartje centrum, wordt er een kofferbak van een auto open gemaakt, en wat hoorde ik: bèèèh ;-)
De parkeerwacht werd erbij gehaald om het beest eruit te tillen, want mijnheer wilde daar zelf zijn kleren niet aan vuilmaken natuurlijk.
Toen werd de ram weer bij de hoorns gevat om hem aan de overkant van de straat naar binnen te loodsen. Waarschijnlijk kwam het beest daar voor het eerst van zijn leven in een lift.
Op de radio ging het ook weer uitgebreid over schapen. Dat je goed moet kijken dat je geen ziek schaap koopt. Dat hij geen koorts heeft bijvoorbeeld. Nou ik heb op die markt niemand met een koortsthermometer het achterwerk van een schaap zien bewerken.
Er is overigens voldoende aanbod. De schatting is dat er ruim 6 miljoen schapen worden aangeboden, en dat er ongeveer 4 miljoen het einde van morgen niet zullen halen. Dat zou toch moeten betekenen dat de prijzen kunnen zakken, want dat gebeurt als het aanbod groter is dan de vraag, heb ik vroeger bij economie geleerd.

Schapen, schapen en nog eens schapen

Iedereen heeft het over schapen deze dagen. Dinsdag is het slachtfeest, l-'id le-kbir oftewel het grote feest. Of in Standaard Arabisch: 'id al-Adha.
Ter nagedachtenis aan Abraham die bereid was zijn zoon te offeren toen God hem dat opdroeg, wil men in elke familie een schaap slachten. Bij voorkeur een ram.
En dus heeft ook in het wereldse Rabat, de administratieve hoofdstad, iedereen het deze dagen over een schaap. Hoeveel ze kosten, waar je er eentje kunt kopen etc. En... waar je hem gaat laten.
Een van de collega's op het NIMAR was blij dat ze dit jaar naar haar schoonfamilie gaan, dan hoefde ze thuis niet voor een paar dagen een schaap in de bijkeuken te dulden.
Aan de buitenkant van Rabat is een schapenmarkt ingericht. Vrachtauto's, busjes en pickups zijn uit alle hoeken en gaten van Marokko gekomen met een wollige blatende lading.
Een schaap kost zo tussen de 1300 en 1800 Dirham (120-160 euro), tenzij je een hele grote dikke wilt, dan kan het oplopen tot 3000 Dirham (280 euro).
Als het beest dan gekocht is, moet hij naar huis vervoerd worden natuurlijk. Om daar nog twee nachtjes in de bijkeuken, op het plaatsje of het dakterras te bivakkeren voordat hij een rode das om krijgt. Die uitdrukking heb ik van mijn vader, en hij is heel goed van toepassing op de islamitische manier van religieus goedgekeurd (hallal) slachten: de halsslagader van het dier dient in één vloeiende beweging te worden doorgesneden zodat het dier in recordtijd kan doodbloeden. Daarbij is het de bedoeling dat er geen spoortje bloed in het lichaam achterblijft.
Maar terug naar het vervoer, want daarvan heb ik een paar leuke foto's gemaakt.
Dat vervoer kan op verschillende manieren gaan. In de eigen auto (bijvoorbeeld in de kofferbak), in een gehuurde Honda (zo'n klein pickup vrachtautootje), of gewoon lopend.
Maar ook als je het arme beest in de eigen auto wilt meenemen, moet hij eerst bij de auto terecht komen natuurlijk. En dat gaat meestal al niet van een leien dakje. Die schapen lijken (niet onterecht) een voorgevoel te hebben dat hen iets onheispellends boven het hoofd hangt, en dus gaan ze tegenstribbelen.
En daar moet dan iets op gevonden worden.
Zie de foto's hieronder, die spreken voor zichzelf, alhoewel ik de verleiding van het plaatsen van een paar melige onderschriften niet kon weerstaan.
Het zijn er wat veel maar ze zijn te leuk. En u bent vrij om te kijken of niet ;-)


Zo kan het schaap eens zien hoe een kameel de wereld ziet.


Schaap: "interessant zo'n kamelenview"


Schaap: "nooit gedacht dat ik nog eens als kruiwagen zou worden ingezet."

Je zou er haast iets bij gaan denken.

Een stuk makkelijker om het schaap op deze manier thuis te krijgen.

Lotgenoten.

Men noemt ze "Honda's" maar dit is dus een Suzuki.

Wie geen geld heeft voor een schaap stelt zich tevreden met een geit. Dat is ook een stuk minder zwaar bij het sjouwen.

Schaap: "Ik wil terug naar mijn maatjes."

Met een knietje probeer je het schaap onopvallend in beweging te houden.

En anders wordt het echt duw- en trekwerk. Dan zijn die hoorns wel handig.

Om hem mee te trekken moet je van goeie huize komen.

Het lijkt wel of ze elkaar opstoken om niet mee te werken.

Zo kan het wel even duren dus. Dat is wat ze noemen "hakken in het zand".

"Bokkig" heeft eigenlijk op zijn verre neef betrekking, maar hij kan er ook wat van.

Nog een keer de kruiwagenvariant.

Of aan de hoorns vastpakken en de voorpoten van de grond tillen. Dan kan hij nog maar twee poten schrap zetten.

Dat schiet lekker op zo.

De boel belazeren met opplakhoorntjes kan nooit, want die zouden zo zeker los schieten.

Dat ziet er niet echt handig uit zo.

Men neme één schaap, bij kop en kont, en loopt er zo mee naar huis.

We zijn bijna bij de parkeerplaats. Nu moet het beest nog in de kofferbak. Hij luistert vast niet naar het commando "spring!".