Marokko heeft een nieuwe regering

Marokko heeft eindelijk een nieuwe regering. De verkiezingen waren op 7 oktober vorig jaar. Dat het zo lang duurt is in Marokko vrij ongebruikelijk.
De islamitische partij PJD won de verkiezingen en kwam als grootste uit de bus. Dat betekent volgens de Marokkaanse grondwet dat die partij ook de premier levert en een coalitie kan samenstellen.
De vorige premier, Abdelilah Benkirane, werd met die taak belast door de koning.
Maar het duurde vele maanden omdat andere partijen met eisen kwamen die voor Benkirane niet acceptabel waren.
In maart greep de koning in door Benkirane van zijn taak te ontheffen en de tweede man van de PJD te benoemen tot premier en formateur: Saad Eddin El Othmani.
Die slaagde er in recordtijd in een nieuwe regering te vormen.

Ik was vooral benieuwd naar de reacties hierop. Ik zal af en toe een update plaatsen, direct hieronder.

12 april
Analyse van de journalist Mohamed Ettayea(?) (محمد الطائع)
Hier is de link naar het artikel met het origineel in het Arabisch:
http://www.hespress.com/orbites/345643.html

Mijn (zeer verkorte) samenvatting:

Heeft Saad Eddine El Othmani de partij verraden? Nee het partijkader, dus niet alleen El Othmani, heeft de regels van de partij verraden.

Er is sprake van een nationale reddingscoalitie onder rechtstreeks toezicht van het paleis.

De USFP, oorzaak van de blokkering onder formatie Benkirane, heeft vrijwel niets binnengehaald qua ministersposten.

De grootste verrassingen zijn minister Laftit van Binnenlandse Zaken en Hassad (tot vorige week Binnenlandse Zaken) op Onderwijs.

Er is feitelijk sprake van twee parallele regeringen/kabinetten. Een kernkabinet met strategische ministeries en soevereiniteitsministeries (waar de koning de ministers benoemt, niet noodzakelijk behorend tot coalitiepartijen). Daar vinden we de ‘paleisgetrouwe’ partijen als RNI, PPS, UC en technocraten. We hebben het dan over Binnenlandse Zaken, Buitenlandse Zaken, Godsdienstzaken, Huisvesting, Landbouw, Water, Industrie, Handel, Technologie, Defensie, Veiligheid, Justitie, Toerisme, Gezondheid.

En er is een tweede regering van ‘ministeries van Openingsplechtigheden en Handel in Praatjes’. Deze posten stellen niets voor.  En hier vinden we ALLE PJD-ministers (PJD is grootste partij en levert de premier).

Hoe heeft het zover kunnen komen? Voorheen durfde de PJD niet eens te dromen van regeringsverantwoordelijkheid. Maar door de Arabische Lente in 2011 kregen ze het in de schoot geworpen. Maar nu hebben ze niet de moed om terug in de oppositie te gaan.

Oud-premier Benkirane is in een zijn eentje de helft van de PJD, en daarom moest hij het veld ruimen.

Twee derde van de Marokkaanse bevolking heeft NIET gestemd op 7 oktober. Dat is het echte nieuws. Er is geen vertrouwen meer in de politici, de vakbonden of de elite. De show van de politici in de afgelopen 5 jaar heeft de mensen laten lachen en hen cynisch gemaakt.

In deze regering hebben de volgende partijen verloren: Istiqlal, PAM, USFP, en natuurlijk de PJD. In deze regering zijn de boycoters van de verkiezingen beter vertegenwoordigd dan de politieke partijen.

11 april
Hieronder samenvattend de reactie van een kritisch academicus prof. Maâti Monjib (die al een paar jaar in een rechtszaak is verwikkeld vanwege zijn activiteiten, en die een contact was van het NIMAR).

Hier is de link naar het artikel met het origineel in het Arabisch:
http://www.hespress.com/orbites/346070.html

En hier mijn, puntsgewijze, samenvatting van wat Monjib te melden heeft:

Prof. Maati Monjib over nieuwe regering #Marokko.

Benoeming El Othmani tot premier, door koning, was om Benkirane te straffen.

Wijze waarop El Othmani onderhandeld heeft is niet transparant en democratisch, hij heeft zijn eigen partij niet op de hoogte gehouden van de onderhandelingen.

El Othmani (PJD) heeft met Akhennouche (RNI) onderhandeld in de wetenschap dat laatste door paleis gesteund wordt (en anderen, waaronder de PJD) niet.

Voor coalitie waren maar 3 partijen nodig, maar PJD is nu ondergesneeuwd in coalitie van 6 partijen.

Akhennouche vertegenwoordigt de facto ook de PAM, daardoor is hij groter dan de PJD, en dus machtiger in de coalitie.

Partijen zijn in de coalitie niet evenredig vertegenwoordigd: PJD (grootste partij) heeft onbelangrijke ministeries gekregen. De leider van die grootste partij is nu niet de regeringsleider.

De PJD heeft zich nederig opgesteld.

Met partijlidmaatschappen van verschillende ministers zijn vreemde dingen gebeurd.

Regering zal alleen de volledige periode volmaken als de PJD de eenheid weet te bewaren na deze roerige periode van coalitievorming.

Er staan vele reacties onder het artikel, te veel om allemaal te gaan lezen.