Het leven van Mohsin Fikri, de vishandelaar uit El Hoceima die tragisch om het leven kwam

Hier het verhaal over Mohsin Fikri, verteld door zijn neef. Ik heb het sterk samengevat, het is een lang verhaal in het Arabisch.

Mohsin was 31 jr, uit eenvoudige familie, moeder kan niet lezen, vader is leraar en een rustig gematigd persoon. Tien kinderen, twee in een psychiatrische inrichting. Mohsin was de zesde in het gezin. Hij heeft 9 jr op school gezeten. Schoolverlater, o.a. omdat 2 broers werkloos waren, beiden universitair geschoold.

Mohsin werkte als hulpje in winkels, ging toch verder leren op visserij-opleiding in El Hoceima. Hij ging daar ook wonen bij opa, alwaar ook de neef verbleef die dit verhaal heeft geschreven (de ik-figuur in deze samenvatting).

Hij ging als visser werken maar vond dat te zwaar en stopte. Om zijn vader met een klein pensioen te ontlasten wilde hij gaan ondernemen. Hij wilde 17.000 € lenen in de familie om een Mercedes 310 te kopen en vis te gaan transporteren. Hij deed dat ook maar liep tegen veel ontberingen aan, zoals elke kleine ondernemer in dit land.

Wat je ook vervoert, je komt overal overheidsdienaren tegen op de weg (politie, gendarme, forces auxiliaires).

Hij geeft een voorbeeld van hoe een praatje met zo’n functionaris langs de weg kan gaan. Resultaat: Rij maar door, of: Geef ons er wat van om te eten, of: geef ons wat geld voor koffie.

En zo nog enkele voorbeelden.

Dit is wat Mohsin dagelijks moest ondergaan.

Zijn oudste broer ging ook als chauffeur werken. Er werd nog meer geld geleend om een kleine taxi te kunnen kopen. Door al het gedoe vatte hij het idee op nog meer geld te lenen om een winkel met voedingsmiddelen te beginnen in Imzouren. Hij leende nog meer geld en bedacht dat hij tegelijkertijd in vis kon handelen en vervoeren, dus voor eigen rekening. Maar hij werd tegengewerkt door de grote visbazen in El Hoceima en raakte de reeds ingekochte voorraad niet kwijt. Dat kostte hem 3.000 €.

Teleurgesteld ging hij weer achter het stuur van de taxi en zette het busje voorlopig aan de straat. Hij werkte dag en nacht in de taxi en spaarde weer 2.000 € en wilde nog een kansje wagen. Hij raakte zijn voorraad kwijt, zonder er veel aan te verdienen, maar was opgewekt en zei tegen zijn neef: Ik zal slagen, niemand krijgt mij klein, ik zal slagen ondanks die dieven in de haven.

Ik (de neef) hoorde een tijdje niets van hem tot hij me op een vroege ochtend belde. Zijn bus met illegaal gevangen tonijn was door de gendarmes aan de kant gezet en die dreigden het busje en de lading in beslag te nemen. Mohsin vroeg of ik iets kon doen want dat zou hem 23.000 € kosten. Ik kon niets voor hem doen. Mohsin werd 15 uur later vrijgelaten. Een functionaris had hem voorgesteld dat het voor 5.000 Dirham (500 €) geregeld kon worden dus vroeg hij mij of ik hem dat bedrag kon lenen. Ik kon dat niet maar een vriend wel en zo kon hij vertrekken met zijn busje met lading. Een week later verontschuldigde hij zich bij me voor de overlast en vertelde dat een grote vishandelaar in El Hoceima hem kapot wilde maken en daarom informatie over hem had doorgegeven waarop hij werd aangehouden.

Daarna ging het beter met hem, tot de noodlottige dag, vorige week vrijdag.

De autoriteiten merkten niet dat de schepen van de grote visbazen de illegaal gevangen zwaardvis aan land brachten, dat het werd overgeladen maar pas toen de wagen van Mohsin 800 meter van de haven was werd hij aangehouden.

Mohsin was fout, maar waarom worden anderen niet ter verantwoording geroepen? De eigenaar van het schip, de groothandelaar, alle betrokkenen? Mohsin was simpelweg de zwakste schakel in deze keten.

Zo is het leven van Mohsin als het leven van vele ‘kleine handelaren’ in Marokko. Ze worden dagelijks afgeperst door iemand met een uniform.

het origineel staat hier: http://www.lakome2.com/politique/19681.html

Ik twitter zeer regelmatig over de ontwikkelingen in Marokko. Wil je op de hoogte blijven? Volg mij dan op Twitter: twitter.com/@janchoogland