documentaire "Als ik daar ben"

Er zijn heel veel Marokkaanse Nederlanders die projecten zijn gestart om 'iets' met en voor Marokko te doen. Met 'iets' bedoel ik dan 'kleinschalige ontwikkelingsprojecten', vaak op lokaal niveau.
Vaak doet de initatiefnemer iets voor het dorp waar zijn roots liggen.

Er is nu een documentaire over drie van dergelijke projecten.
Het initiatief voor de documentaire is genomen door Marjolein Veldman, die een aantal jaren bij het Marokko Fonds heeft gewerkt. Door dat werk maakte ze kennis met een groot aantal doorzetters die voor hun projecten steun vroegen bij het Fonds.
Met drie van zulke idealisten heeft Marjolein nu een documentaire gemaakt met de titel "Als ik daar ben".

Het gaat om drie initiatieven van drie Marokkaanse Nederlanders die alledrie in Marokko geboren zijn.
Ghyzlene helpt met haar stichting scholen in Marokko opknappen. Saïda brengt o.a. hulpmiddelen voor gehandicapten naar Marokko en Ammar heeft een waterput en waterleiding laten aanleggen in het dorp waar hij is geboren.

Hier de teaser op Youtube.

De thema's onderwijs, water en gehandicapten zijn een goede afspiegeling van de sectoren waarin dit soort activiteiten een verschil kunnen maken.
Ik beveel de documentaire daarom bij iedereen aan.

De maakster is op zoek naar mogelijkheden om haar documentaire te vertonen, bijv. op scholen voor voortgezet onderwijs. De docu duurt 35 minuten, men zegt dat dat de ideale lengte is voor in het onderwijs.
Zie je een mogelijkheid voor een vertoning? Neem dan contact op met Marjolein via: info@alsikdaarben.nl
www.alsikdaarben.nl
Facebook: fb.com/alsikdaarben

Psycholoog uit Marokko analyseert waarom het overal chaos is in Marokko

Dr. Jaouad Mabrouki, arts en psycholoog, beschrijft in dit essay de redenen waarom volgens hem de Marokkaanse samenleving zoveel chaos kent.


begraafplaats bij Fes, buiten de stadsmuren.

Disclaimer 1: het is een sterk samengevatte weergave. Zo heb ik alle argumenten weggelaten waarmee hij beargumenteert waarom de dingen die hij beschrijft niet goed zijn. Ik veronderstel die bekend bij lezers uit Nederland.

Hij somt op:

Op straat, bij instanties, op de markt, in het verkeer, bij de bakker en de kruidenier, op het strand en op campings, parkeerplaatsen en in badhuizen, bij vergaderingen, op sportvelden, in theaters, feestzalen en café’s, overal is het een chaos.
Hij beschrijft in detail de chaos die hij aantrof op een begraafplaats: graven onoverzichtelijk, geen wandelpaden, geen overzicht welke overledene waar ligt etc.

Die chaos zien we ook in de geest (dhihn) van de Marokkaan vanwege het ontbreken van een gebalanceerde structuur en juiste programmering in het brein van de Marokkaan.

De reden hiervan ligt in de opvoeding, thuis en op school.

begraafplaats in de Drâa-vallei tussen Agdz en Zagora.

Thuis:

- het kind krijgt geen goed voorbeeld van huiselijke orde en van familierelaties.
- Ouders spelen niet met kinderen
- Er worden geen fictie-verhalen verteld of voorgelezen
- Gebrek aan respect voor het kind en blootstelling aan geweld
- Het kind wordt niet geleerd dat het deel uitmaakt van de samenleving en dat het een rol heeft in de ontwikkeling van die samenleving.
- Het kind krijgt aangeleerd dat alleen het resultaat telt, dat je door list en bedrog dingen voor elkaar kunt krijgen en daar nog bewondering voor oogst ook.

Op school:
- Het kind krijgt een instelling van concurrentie en wedijver aangeleerd op school

- Het kind is een ‘leeg vat’ dat door de leraar naar believen kan worden gevuld.

Zo wordt er in de mentaliteit van de Marokkanen een toestand van absolute chaos en willekeurige drukte gecreëerd . Dit komt tot uitdrukking in diverse aspecten van het dagelijks leven, zelfs op begraafplaatsen.

Disclaimer 2: Dit zijn de woorden van de schrijver. Ik heb het stuk verkort weergegeven omdat ik er wel elementen in herken. Dat betekent niet dat ik onderschrijf dat alle Marokkanen chaoten zijn. Ik heb wel veel chaoten gezien in Marokko, op alle niveaus. Maar ik ken ook zeer goed georganiseerde ordentelijk levende Marokkanen.

link naar het origineel, in het Arabisch: http://www.hespress.com/societe/328293.html

deze foto toont overigens een alles behalve chaotische begraafplaats, in Salé.

Het leven van Mohsin Fikri, de vishandelaar uit El Hoceima die tragisch om het leven kwam

Hier het verhaal over Mohsin Fikri, verteld door zijn neef. Ik heb het sterk samengevat, het is een lang verhaal in het Arabisch.

Mohsin was 31 jr, uit eenvoudige familie, moeder kan niet lezen, vader is leraar en een rustig gematigd persoon. Tien kinderen, twee in een psychiatrische inrichting. Mohsin was de zesde in het gezin. Hij heeft 9 jr op school gezeten. Schoolverlater, o.a. omdat 2 broers werkloos waren, beiden universitair geschoold.

Mohsin werkte als hulpje in winkels, ging toch verder leren op visserij-opleiding in El Hoceima. Hij ging daar ook wonen bij opa, alwaar ook de neef verbleef die dit verhaal heeft geschreven (de ik-figuur in deze samenvatting).

Hij ging als visser werken maar vond dat te zwaar en stopte. Om zijn vader met een klein pensioen te ontlasten wilde hij gaan ondernemen. Hij wilde 17.000 € lenen in de familie om een Mercedes 310 te kopen en vis te gaan transporteren. Hij deed dat ook maar liep tegen veel ontberingen aan, zoals elke kleine ondernemer in dit land.

Wat je ook vervoert, je komt overal overheidsdienaren tegen op de weg (politie, gendarme, forces auxiliaires).

Hij geeft een voorbeeld van hoe een praatje met zo’n functionaris langs de weg kan gaan. Resultaat: Rij maar door, of: Geef ons er wat van om te eten, of: geef ons wat geld voor koffie.

En zo nog enkele voorbeelden.

Dit is wat Mohsin dagelijks moest ondergaan.

Zijn oudste broer ging ook als chauffeur werken. Er werd nog meer geld geleend om een kleine taxi te kunnen kopen. Door al het gedoe vatte hij het idee op nog meer geld te lenen om een winkel met voedingsmiddelen te beginnen in Imzouren. Hij leende nog meer geld en bedacht dat hij tegelijkertijd in vis kon handelen en vervoeren, dus voor eigen rekening. Maar hij werd tegengewerkt door de grote visbazen in El Hoceima en raakte de reeds ingekochte voorraad niet kwijt. Dat kostte hem 3.000 €.

Teleurgesteld ging hij weer achter het stuur van de taxi en zette het busje voorlopig aan de straat. Hij werkte dag en nacht in de taxi en spaarde weer 2.000 € en wilde nog een kansje wagen. Hij raakte zijn voorraad kwijt, zonder er veel aan te verdienen, maar was opgewekt en zei tegen zijn neef: Ik zal slagen, niemand krijgt mij klein, ik zal slagen ondanks die dieven in de haven.

Ik (de neef) hoorde een tijdje niets van hem tot hij me op een vroege ochtend belde. Zijn bus met illegaal gevangen tonijn was door de gendarmes aan de kant gezet en die dreigden het busje en de lading in beslag te nemen. Mohsin vroeg of ik iets kon doen want dat zou hem 23.000 € kosten. Ik kon niets voor hem doen. Mohsin werd 15 uur later vrijgelaten. Een functionaris had hem voorgesteld dat het voor 5.000 Dirham (500 €) geregeld kon worden dus vroeg hij mij of ik hem dat bedrag kon lenen. Ik kon dat niet maar een vriend wel en zo kon hij vertrekken met zijn busje met lading. Een week later verontschuldigde hij zich bij me voor de overlast en vertelde dat een grote vishandelaar in El Hoceima hem kapot wilde maken en daarom informatie over hem had doorgegeven waarop hij werd aangehouden.

Daarna ging het beter met hem, tot de noodlottige dag, vorige week vrijdag.

De autoriteiten merkten niet dat de schepen van de grote visbazen de illegaal gevangen zwaardvis aan land brachten, dat het werd overgeladen maar pas toen de wagen van Mohsin 800 meter van de haven was werd hij aangehouden.

Mohsin was fout, maar waarom worden anderen niet ter verantwoording geroepen? De eigenaar van het schip, de groothandelaar, alle betrokkenen? Mohsin was simpelweg de zwakste schakel in deze keten.

Zo is het leven van Mohsin als het leven van vele ‘kleine handelaren’ in Marokko. Ze worden dagelijks afgeperst door iemand met een uniform.

het origineel staat hier: http://www.lakome2.com/politique/19681.html

Ik twitter zeer regelmatig over de ontwikkelingen in Marokko. Wil je op de hoogte blijven? Volg mij dan op Twitter: twitter.com/@janchoogland