Hoe gaat het met onze studenten en medewerkers in het buitenland? Wat doen ze? Wat maken ze mee? Elke maandag bellen we een Radboudiaan met de vraag How R U? Vandaag Jan Hoogland. Hij is directeur van het NIMAR, een instituut dat de samenwerking en uitwisseling tussen Nederland en Marokko bevordert op het gebied van hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek.
‘Ik heb altijd al een voorliefde voor Marokko gehad. Na mijn eerste jaar als student Arabisch ben ik voor het eerst naar Marokko geweest. Het is een mooi land. Mensen denken altijd meteen aan een zandbak, maar het landschap is ongelofelijk gevarieerd. De mensen zijn heel vriendelijk, vooral als je Arabisch spreekt.
Van reisleider naar directeur‘Na de eerste reis naar Marokko was ik verkocht. Sindsdien ben ik er vaak geweest en heb ik zelfs een tijdje als reisleider gewerkt. In een Land Rover vertrok ik dan van Nederland naar Marokko om daar de hele zomer rondleidingen te geven. Zo heb ik het land echt goed leren kennen. Ik durf zelfs te stellen dat ik het land beter ken dan de meeste Marokkanen.’
Mengelmoes‘Taalkundig is het een interessant land. Naast het officiële Arabisch, spreekt ongeveer de helft van de bewoners ook nog een vorm van Berber. Als je hogerop wilt komen op de arbeidsmarkt, is het nodig om Frans te spreken. De spreektaal is daarom een mengelmoes geworden van Franse, Arabische en Berberse woorden. Je raakt er snel aan gewend. In Nederland sprak ik Arabisch en wanneer ik een woord niet wist, schakelde ik over naar het Nederlands. Nu spreek ik Arabisch en schakel ik automatisch over naar het Frans. ‘
Auto’s‘Aan de taal kon ik makkelijk wennen, maar aan de manier van autorijden kan ik me na al die jaren nog steeds ergeren. De rijstijl is te typeren als ongedisciplineerd en individualistisch. Mensen kijken niet in spiegels en leren ook niet vooruit te kijken om te anticiperen. Een rijbewijs halen is een eitje. Een collega van me had rijexamen en mocht na minder dan een minuut alweer stoppen. De examinator vond dat hij wel genoeg had gezien. Ze was geslaagd. Hoewel ik me rot aan erger aan de Marokkaanse rijstijl, rijd ik gewoon op dezelfde manier mee. Wanneer ik in Nederland ben moet ik dan ook altijd weer even oefenen om netjes te rijden. Dat is dan wel echt weer even omschakelen.’ / Jolene Meijerink
‘Ik heb altijd al een voorliefde voor Marokko gehad. Na mijn eerste jaar als student Arabisch ben ik voor het eerst naar Marokko geweest. Het is een mooi land. Mensen denken altijd meteen aan een zandbak, maar het landschap is ongelofelijk gevarieerd. De mensen zijn heel vriendelijk, vooral als je Arabisch spreekt. Van reisleider naar directeur‘Na de eerste reis naar Marokko was ik verkocht. Sindsdien ben ik er vaak geweest en heb ik zelfs een tijdje als reisleider gewerkt. In een Land Rover vertrok ik dan van Nederland naar Marokko om daar de hele zomer rondleidingen te geven. Zo heb ik het land echt goed leren kennen. Ik durf zelfs te stellen dat ik het land beter ken dan de meeste Marokkanen.’
Mengelmoes‘Taalkundig is het een interessant land. Naast het officiële Arabisch, spreekt ongeveer de helft van de bewoners ook nog een vorm van Berber. Als je hogerop wilt komen op de arbeidsmarkt, is het nodig om Frans te spreken. De spreektaal is daarom een mengelmoes geworden van Franse, Arabische en Berberse woorden. Je raakt er snel aan gewend. In Nederland sprak ik Arabisch en wanneer ik een woord niet wist, schakelde ik over naar het Nederlands. Nu spreek ik Arabisch en schakel ik automatisch over naar het Frans. ‘
Auto’s‘Aan de taal kon ik makkelijk wennen, maar aan de manier van autorijden kan ik me na al die jaren nog steeds ergeren. De rijstijl is te typeren als ongedisciplineerd en individualistisch. Mensen kijken niet in spiegels en leren ook niet vooruit te kijken om te anticiperen. Een rijbewijs halen is een eitje. Een collega van me had rijexamen en mocht na minder dan een minuut alweer stoppen. De examinator vond dat hij wel genoeg had gezien. Ze was geslaagd. Hoewel ik me rot aan erger aan de Marokkaanse rijstijl, rijd ik gewoon op dezelfde manier mee. Wanneer ik in Nederland ben moet ik dan ook altijd weer even oefenen om netjes te rijden. Dat is dan wel echt weer even omschakelen.’ / Jolene Meijerink 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten