Vorige week was ik bij de opening van het zusje van het NIMAR, het Nederlands Instituut voor Hoger Onderwijs Ankara (NIHA). Op donderdag 21 december is het geopend, eveneens door minister Maria van der Hoeven van OCW.
Ik wilde die opening graag bijwonen omdat het plan voor het NIHA was voortgekomen uit mijn plannen voor het NIMAR. Toen ik op het ministerie van OCW zo'n anderhalf jaar geleden een gewillig oor vond voor mijn Marokkoplan, kreeg ik daar gelijk bij te horen: en de minister en de staatssecretaris willen ook zo'n instituut in Turkije. Ik heb toen geadviseerd daarvoor contact op te nemen met de afdeling Turks van de universiteit Leiden, omdat daar de meeste Turkijedeskundigheid in Nederland te vinden is. Mijn oud-collega uit Nijmegen, Erik-Jan Zürcher is daar hoogleraar Turks, en ik heb hem toen ook getipt over de belangstelling van het ministerie.
Dat contact is inderdaad tot stand gekomen, en men is, op basis van het toen voorliggende NIMAR businessplan, gaan werken aan een plan voor een instituut in Turkije. Daarbij liep men voortdurend zo'n half jaar achter op de ontwikkelingen van het NIMAR.
Het was heel leuk om de opening bij te wonen. Ik mocht op het NIHA logeren, men heeft daar ruime faciliteiten. Het pand is veel groter dan het pand van het NIMAR. Het zijn feitelijk 6 ruime appartementen in een gebouw van 3 etages.
Ik kwam aan op woensdagavond rond 20.30, zo'n 22 uur voor de opening. Wat er toen allemaal nog moest gebeuren, dat is nauwelijks te geloven. Op dat moment waren er nog schilders bezig, er liepen mannen met een grote betonboor gaten te boren voor netwerkbekabeling, een grote schoonmaakoperatie moest nog plaatsvinden, er lag een berg bouwpuin voor de gevel. En.... de verwarming deed het niet. Nu denkt u misschien "ach Turkije is toch lekker warm?", nou dat geldt in elk geval niet voor Ankara in de maand december. Ankara ligt op een hoogvlakte, en het was daar flink koud, 's nachts slechts een paar graden boven nul op dat moment. Jak den Exter, de directeur van het NIHA had er alle vertrouwen in dat de verwarming de volgende dag zou functioneren, net voor de aankomst van de minister. Mooi niet dus. 's Middags kwam het bericht dat ze niet op tijd klaar zouden zijn. Toen moest plan B worden gestart: een aantal flinke straalkachels werd op diverse plaatsen in het pand opgesteld en met name de grote zaal en de receptieruimte waren op temperatuur toen de minister en haar gevolg arriveerden.
Ik had ondertussen een paar uur door Ankara gewandeld om de sfeer te proeven. Het was bijna 30 jaar geleden dat ik voor het laatst in Turkije was geweest, dus er viel wel wat te zien. Het land is ontzettend veranderd, althans, Ankara is dat. Ik heb in die 2 dagen dat ik er was het platteland niet kunnen zien, maar wat ik in Ankara zag was indrukwekkend. Er is veel gebouwd, er wordt veel gebouwd, de auto's zijn bijna allemaal vrij modern en voor een groot deel in Turkije (in licentie) geproduceerd. De discipline in het verkeer is redelijk, niet vergelijkbaar met die in Marokko bijvoorbeeld. Niet zo chaotisch en ongedisciplineerd. Voor zover ik kon zien zijn er winkels waar je alles kunt kopen wat bij ons ook te koop is, en op een grotere schaal dan in bijvoorbeeld Rabat. Daar moet je toch weten waar je een moderne meubelzaak kunt vinden. In Ankara zie je ze regelmatig als je door de stad rijdt of loopt. Of keukenstudio's bijvoorbeeld. Ze zijn er wel in Marokko, maar je moet er echt naar zoeken. In Ankara niet, je struikelt er haast over. Maar het is ook een algemeen bekend feit dat de Turkse economie booming is. Op basis van wat ik in Ankara heb gezien, zou je zeggen dat het gat met de EU helemaal niet zo groot is, economisch gezien dan. Maar zoals gezegd, het platteland heb ik niet kunnen bekijken.
Toen de minister op het NIHA arriveerde, wees een van haar ambtenaren haar op mijn aanwezigheid, en kwam ze gelijk naar mij toe om te informeren hoe het er in Marokko voor stond. Ik heb verteld over de situatie, dat we wat technische tegenslagen hebben gehad, maar dat we inhoudelijk geheel op koers liggen, dat de eerste studenten binnenkort komen om onderwijs te volgen op het NIMAR etc. Veel tijd had de minister niet, ze moest zich ook onderhouden met haar Turkse collega. Maar we reisden terug in hetzelfde vliegtuig van Ankara naar Amsterdam. Tijdens de vlucht, kort na de start, ben ik nog even naar voren gelopen om de minister nog even op de hoogte te stellen van de ontwikkelingen rond het onderwijs Nederlands aan een Marokkaanse universiteit. De minister had namelijk bij de opening van het NIMAR aan Marokko een leerstoel Nederlands aangeboden. Ook hierin was ze zeer geïnteresseerd, en bereid mee te denken over oplossingen om dit te realiseren.
En zo stond ik vrijdagavond 23.15 weer op Schiphol, waar ik door twee van mijn kanjers van zoons werd opgehaald, want een trein naar Nijmegen zou ik waarschijnlijk niet meer hebben kunnen halen.
website van het NIHA: www.nihankara.org
foto's van opening (door mij gemaakt): klik in de rubriek nieuws op '21/12/2006 opening....'
vrijdag, december 29, 2006
donderdag, november 16, 2006
Tanger : jongetjes onder vrachtwagens.
In Tanger zat ik in mijn hotelkamer, met uitzicht over de haven, toen ik op zaterdagavond rond zeven uur het gejoel hoorde van een groep mensen.
Ik keek uit het raam en zag dat er een charge werd uitgevoerd door politie, tegen een groep jongeren. Een paar jongeren werden letterlijk in hun kraag gegrepen en afgevoerd.
Ik werd nieuwsgierig en besloot een kijkje te gaan nemen.
De jongeren bleken zich op te houden rond de ingang van het haventerrein waar de internationale vrachtwagens naar binnen reden. Die vrachtwagens komen uit diverse Europese landen en nemen in Tanger de ferry terug naar Europa.
En die jongelui proberen, met gevaar voor eigen leven, onder de trailers van die vrachtwagens te gaan hangen, om zich zo mee te laten smokkelen naar Europa. Het eerste stadium is dan het binnenkomen van het haventerrein.
Ik stelde een paar jongens wat vragen en kwam zo het volgende te weten: ongeveer één jongen per dag redt het om zo in Spanje te komen. Jonge jongens worden in Spanje in een internaat geplaatst en daar krijgen ze dan een opleiding. Er is weliswaar een scanapparaat in de haven, maar als je voor het apparaat de vrachtwagen loslaat, en er voorbij het apparaat weer onder kruipt, kun je erdoor komen.
Terwijl ik met de jongens stond te praten zette één jongetje (dat volgens mij hooguit 12 jaar oud was, volgens zijn maatjes was hij 14) het op een lopen en klampte zich vast onder de aanhanger van een Duitse vrachtwagen. Toen de chauffeur zijn papieren had getoond reed hij verder, en stonden de andere jongens met bewondering te kijken hoe hun maatje de eerste stap naar luilekkerland Europa had gezet.
Een jongen met wie ik sprak vertelde dat het binnenkomen van het haventerrein beslist geen garantie is om ook verder te komen. En als je door de politie wordt opgepakt word je terug gestuurd naar je woonplaats. In zijn geval was dat Casablanca. Jongens uit Tanger worden niet op transport gezet, zij krijgen stokslagen. Deze jongen was al eens met een bootje tot vlakbij de Spaanse kust geweest, maar daar door de Spaanse kustwacht onderschept en terug gestuurd naar Marokko. Hij had al zijn geld aan een mensensmokkelaar gegeven en moest nu dus proberen een gratis oversteek te maken. Een andere jongen vertelde dat het hem een keer was gelukt met een vrachtwagen tot in Algeciras te komen (de haven aan de overkant in Spanje), maar dat hij daar alsnog was ontdekt en terug gestuurd.
Weliswaar leggen de jongens geen grote afstanden af onder die vrachtwagens, maar gevaarlijk is het toch wel volgens mij. Als je eronder hangt en om welke reden dan ook moet loslaten is het toch heel link met die gigantische vrachtwagenwielen.
Maar goed, we weten uit alle berichten hoe wanhopig mensen uit Afrika proberen in Europa te komen: met lekke kleine bootjes die weken lang op zee dobberen of door zich massaal op een hekwerk met scheermesjes te storten.
Ik keek uit het raam en zag dat er een charge werd uitgevoerd door politie, tegen een groep jongeren. Een paar jongeren werden letterlijk in hun kraag gegrepen en afgevoerd.
Ik werd nieuwsgierig en besloot een kijkje te gaan nemen.
De jongeren bleken zich op te houden rond de ingang van het haventerrein waar de internationale vrachtwagens naar binnen reden. Die vrachtwagens komen uit diverse Europese landen en nemen in Tanger de ferry terug naar Europa.
En die jongelui proberen, met gevaar voor eigen leven, onder de trailers van die vrachtwagens te gaan hangen, om zich zo mee te laten smokkelen naar Europa. Het eerste stadium is dan het binnenkomen van het haventerrein.
Ik stelde een paar jongens wat vragen en kwam zo het volgende te weten: ongeveer één jongen per dag redt het om zo in Spanje te komen. Jonge jongens worden in Spanje in een internaat geplaatst en daar krijgen ze dan een opleiding. Er is weliswaar een scanapparaat in de haven, maar als je voor het apparaat de vrachtwagen loslaat, en er voorbij het apparaat weer onder kruipt, kun je erdoor komen.
Terwijl ik met de jongens stond te praten zette één jongetje (dat volgens mij hooguit 12 jaar oud was, volgens zijn maatjes was hij 14) het op een lopen en klampte zich vast onder de aanhanger van een Duitse vrachtwagen. Toen de chauffeur zijn papieren had getoond reed hij verder, en stonden de andere jongens met bewondering te kijken hoe hun maatje de eerste stap naar luilekkerland Europa had gezet.
Een jongen met wie ik sprak vertelde dat het binnenkomen van het haventerrein beslist geen garantie is om ook verder te komen. En als je door de politie wordt opgepakt word je terug gestuurd naar je woonplaats. In zijn geval was dat Casablanca. Jongens uit Tanger worden niet op transport gezet, zij krijgen stokslagen. Deze jongen was al eens met een bootje tot vlakbij de Spaanse kust geweest, maar daar door de Spaanse kustwacht onderschept en terug gestuurd naar Marokko. Hij had al zijn geld aan een mensensmokkelaar gegeven en moest nu dus proberen een gratis oversteek te maken. Een andere jongen vertelde dat het hem een keer was gelukt met een vrachtwagen tot in Algeciras te komen (de haven aan de overkant in Spanje), maar dat hij daar alsnog was ontdekt en terug gestuurd.
Weliswaar leggen de jongens geen grote afstanden af onder die vrachtwagens, maar gevaarlijk is het toch wel volgens mij. Als je eronder hangt en om welke reden dan ook moet loslaten is het toch heel link met die gigantische vrachtwagenwielen.
Maar goed, we weten uit alle berichten hoe wanhopig mensen uit Afrika proberen in Europa te komen: met lekke kleine bootjes die weken lang op zee dobberen of door zich massaal op een hekwerk met scheermesjes te storten.
woensdag, november 08, 2006
NIMAR in actie
Sorry beste lezer,
Ik heb een hele tijd geen nieuwe berichten geplaatst. Sinds de opening van het NIMAR in juni 2006 heb ik niet de tijd genomen om af en toe iets van mijn belevenissen op te schrijven.
Inmiddels zijn we maanden verder en valt er best wat te melden.
Nadat ik in de eerste helft van dit jaar als de oprichter/kwartiermaker van het NIMAR bezig ben geweest ben ik sinds de zomer in functie als onderwijscoördinator van het NIMAR.
Ik ben van 31 oktober tot 7 november weer op het NIMAR geweest om als vliegende keeper van alles te doen.
En van dat 'van alles' wil ik u een indruk geven via deze blog.
Een activiteit waar ik erg aan moet wennen is het voeren van gesprekken met alle Nederlanders die op het NIMAR langskomen. Degenen die in Marokko wonen, of degenen die op reis zijn in Marokko. Zeker als ik in Rabat ben ter vervanging van directeur Paolo De Mas omdat hij in Nederland of een ander buitenland is, dien ik ook zijn representatieve taken over te nemen. Dat betekent dus de nodige uren praten met al die passerende Nederlanders.
In de afgelopen anderhalve week heb ik gesproken met: twee correspondenten van landelijke dagbladen (altijd op zoek naar nieuwtjes om een verhaal over te kunnen schrijven), twee medewerkers van de Nederlandse ambassade (om te horen wat het NIMAR doet en om het pand te bekijken), een delegatie van een Nederlandse onderwijsadviesorganisatie (om uit te wisselen waar ieder mee bezig is), twee antropologen van een Nederlandse universiteit (over de mogelijkheden voor hun studenten bij het NIMAR), een delegatie van een HBO-opleiding (eveneens over onderwijs bij het NIMAR voor HBO-studenten) en nog enkele andere personen.
Aangezien het NIMAR ook een soort spin in het web wil zijn, is het natuurlijk belangrijk te weten wie er met Marokko bezig zijn, en wat men doet. Zo kunnen mensen ook weer met elkaar in contact gebracht worden. Dat is de functie door Paolo altijd die van 'postillon d'amour' wordt genoemd.
Verder komen er dagelijks Marokkanen langs die informatie willen over het leren van de Nederlandse taal. Dat blijft altijd wat lastig. Het grootste deel van deze passanten wil voor zichzelf of anderen weten hoe en/of waar ze zich kunnen voorbereiden op de 'inburgeringstoets' die op de ambassade wordt afgenomen. Aangezien wij ons hiermee niet mogen bezighouden van onze opdrachtgever en financier, het ministerie van OCW, kunnen wij hooguit verwijzen naar taalinstituten die lessen aanbieden. In de regio Rabat zijn daar echter heel weinig mogelijkheden voor. Mensen willen er graag moeite voor doen en ze hebben er geld voor over, maar er is gewoon geen aanbod.
Verder wil ik u wijzen op de 'officiële website' van het NIMAR, die sinds de zomer on line is: www.ru.nl/nimar.
Ook verspreiden we een 'officiële electronische nieuwsbrief' van het NIMAR. Deze wordt per E-mail verspreid en u kunt zich hierop abonneren via de zojuist genoemde website.
Verder ben ik in het weekend voor mezelf een uitstapje wezen maken. Ik heb een rondje Rabat-Tanger-Tetouan-Rabat gemaakt, met een overnachting in Tanger. Ik was al lang niet in die regio geweest, dus wilde eens kijken hoe de situatie daar was. Nou is een weekend niet erg lang natuurlijk, maar toch voldoende voor een indruk.
Zo is Tanger ontzettend gegroeid in de afgelopen 10 jaar. Langs de baai is een indrukwekkende boulevard ontstaan met hotels, bars, restaurants etc. En aangezien het begin november nog steeds heerlijk weer was, werd er volop geparadeerd over de boulevard.
Verder heb ik een blik geworpen op de in aanbouw zijnde zeehaven Tanger Med, pal aan de straat van Gibraltar. Daar wordt op haast on-Marokkaanse wijze een haven gebouwd met alle benodigde infrastructuur eromheen. En wegen ernaartoe. Dat wordt echt groots aangepakt. Maar het is ook nodig, Marokko heeft heel veel nieuwe werkgelegenheid nodig om alle jongeren aan een baan te kunnen helpen. Want nu is het zo dat het overgrote deel van de jongeren het land wil verlaten om in Europa (of de VS of Canada) een toekomst op te bouwen. Hierover binnenkort meer.
Ik heb een hele tijd geen nieuwe berichten geplaatst. Sinds de opening van het NIMAR in juni 2006 heb ik niet de tijd genomen om af en toe iets van mijn belevenissen op te schrijven.
Inmiddels zijn we maanden verder en valt er best wat te melden.
Nadat ik in de eerste helft van dit jaar als de oprichter/kwartiermaker van het NIMAR bezig ben geweest ben ik sinds de zomer in functie als onderwijscoördinator van het NIMAR.
Ik ben van 31 oktober tot 7 november weer op het NIMAR geweest om als vliegende keeper van alles te doen.
En van dat 'van alles' wil ik u een indruk geven via deze blog.
Een activiteit waar ik erg aan moet wennen is het voeren van gesprekken met alle Nederlanders die op het NIMAR langskomen. Degenen die in Marokko wonen, of degenen die op reis zijn in Marokko. Zeker als ik in Rabat ben ter vervanging van directeur Paolo De Mas omdat hij in Nederland of een ander buitenland is, dien ik ook zijn representatieve taken over te nemen. Dat betekent dus de nodige uren praten met al die passerende Nederlanders.
In de afgelopen anderhalve week heb ik gesproken met: twee correspondenten van landelijke dagbladen (altijd op zoek naar nieuwtjes om een verhaal over te kunnen schrijven), twee medewerkers van de Nederlandse ambassade (om te horen wat het NIMAR doet en om het pand te bekijken), een delegatie van een Nederlandse onderwijsadviesorganisatie (om uit te wisselen waar ieder mee bezig is), twee antropologen van een Nederlandse universiteit (over de mogelijkheden voor hun studenten bij het NIMAR), een delegatie van een HBO-opleiding (eveneens over onderwijs bij het NIMAR voor HBO-studenten) en nog enkele andere personen.
Aangezien het NIMAR ook een soort spin in het web wil zijn, is het natuurlijk belangrijk te weten wie er met Marokko bezig zijn, en wat men doet. Zo kunnen mensen ook weer met elkaar in contact gebracht worden. Dat is de functie door Paolo altijd die van 'postillon d'amour' wordt genoemd.
Verder komen er dagelijks Marokkanen langs die informatie willen over het leren van de Nederlandse taal. Dat blijft altijd wat lastig. Het grootste deel van deze passanten wil voor zichzelf of anderen weten hoe en/of waar ze zich kunnen voorbereiden op de 'inburgeringstoets' die op de ambassade wordt afgenomen. Aangezien wij ons hiermee niet mogen bezighouden van onze opdrachtgever en financier, het ministerie van OCW, kunnen wij hooguit verwijzen naar taalinstituten die lessen aanbieden. In de regio Rabat zijn daar echter heel weinig mogelijkheden voor. Mensen willen er graag moeite voor doen en ze hebben er geld voor over, maar er is gewoon geen aanbod.
Verder wil ik u wijzen op de 'officiële website' van het NIMAR, die sinds de zomer on line is: www.ru.nl/nimar.
Ook verspreiden we een 'officiële electronische nieuwsbrief' van het NIMAR. Deze wordt per E-mail verspreid en u kunt zich hierop abonneren via de zojuist genoemde website.
Verder ben ik in het weekend voor mezelf een uitstapje wezen maken. Ik heb een rondje Rabat-Tanger-Tetouan-Rabat gemaakt, met een overnachting in Tanger. Ik was al lang niet in die regio geweest, dus wilde eens kijken hoe de situatie daar was. Nou is een weekend niet erg lang natuurlijk, maar toch voldoende voor een indruk.
Zo is Tanger ontzettend gegroeid in de afgelopen 10 jaar. Langs de baai is een indrukwekkende boulevard ontstaan met hotels, bars, restaurants etc. En aangezien het begin november nog steeds heerlijk weer was, werd er volop geparadeerd over de boulevard.
Verder heb ik een blik geworpen op de in aanbouw zijnde zeehaven Tanger Med, pal aan de straat van Gibraltar. Daar wordt op haast on-Marokkaanse wijze een haven gebouwd met alle benodigde infrastructuur eromheen. En wegen ernaartoe. Dat wordt echt groots aangepakt. Maar het is ook nodig, Marokko heeft heel veel nieuwe werkgelegenheid nodig om alle jongeren aan een baan te kunnen helpen. Want nu is het zo dat het overgrote deel van de jongeren het land wil verlaten om in Europa (of de VS of Canada) een toekomst op te bouwen. Hierover binnenkort meer.
zondag, juni 11, 2006
NIMAR geopend!
Helaas lukte het niet de opening live via internet naar Nederland (en de rest van de wereld) te sturen. De laatste dagen waren te hectisch om dat voldoende uit te zoeken.
Helaas.
Maar er zijn wel wat beelden van beschikbaar. Rob Goosens van ons Nijmeegse universiteitsblad VOX heeft een videoverslag gemaakt, dat staat op http://videotheek.surfnet.nl/play_proxy/mmc/24199/NIMAR.wmv
En journaliste Sietske de Boer maakte voor de Wereldomroep een radioreportage die ik op de NIMAR-site heb geplaatst.
De opening zelf was een hele drukte.
Minister van der Hoeven verscheen wat later dan aangekondigd, maar dat was wel prettig omdat het pand toen inmiddels lekker was volgestroomd.
Onder de aanwezigen waren ook twee Marokkaanse ministers: Nezha Chekrouni voor 'Marokkanen in het buitenland', en Mohamed Achaari van Cultuur. Dat is een duidelijk teken dat het NIMAR aan Marokkaanse zijde serieus wordt genomen. En mevrouw Chekrouni reageerde heel enthousiast en positief toen ze mij begroette. Ongeveer een jaar geleden was ik nog bij haar om te vertellen over de plannen, maar dat het nog niet zeker was of het door zou gaan. Nu, een jaar later, kwam ze dus de opening bijwonen. Ze vertelde dat ze eerder die dag met minister van der Hoeven had gesproken over een tegenhanger van het NIMAR in Nederland.
Bij de opening zijn enkele (korte) toespraken gehouden door:
- minister Maria van der Hoeven.
- René Vermeulen namens de Radboud Universiteit (als vervanger van de voorzitter van het College van Bestuur die wegens privé-omstandigheden was verhinderd)
- Christa Vogel namens de afdeling TCMO van de Radboud Universiteit
- Paolo De Mas als directeur van het NIMAR.
Aan het eind van haar toespraak onthulde minister van der Hoeven het koperen naambord van het NIMAR waarop in twee talen 'Nederlands Instituut' staat, namelijk in het Nederlands en het Arabisch (al-ma'had al-hulandiy). We hebben er bewust voor gekozen niets in het Frans te vermelden.
In haar toespraak maakte de minister ook melding van haar voornemen te komen tot een leerstoel Nederlandse taal en cultuur aan een Marokkaanse universiteit. Het NIMAR kan daarbij een coördinerende rol vervullen. In eerdere gesprekken met de minister was al duidelijk geworden dat de minister ook mogelijkheden ziet voor het NIMAR om talentvolle Marokkaanse studenten en potentiële kenniswerkers Nederlands te gaan onderwijzen op het NIMAR. Anderzijds heeft de minister duidelijk gesteld dat het NIMAR zich niet mag gaan inlaten met cursussen Nederlands ter voorbereiding op het 'inburgeringsexamen in eigen land' (de taaltoets).
Er zijn ook beelden van de opening van het NIMAR uitgezonden op de Marokkaanse TV. Dit had zelfs tot gevolg dat ik de volgende ochtend bij een politiecontrole wegens een snelheidsovertreding mocht doorrijden, omdat de man de opening op TV had gezien ;-)
Nu, enkele dagen later, kijken we terug op een geslaagde opening, waarbij we het NIMAR op de kaart hebben gezet in Rabat. Nu begint de zware taak om invulling te gaan geven aan de activiteiten van het NIMAR.
In de komende dagen zal ik ook wat beelden op de website plaatsen van het pand zoals dat nu is ingericht.
NIMAR in de Tweede Kamer
Kamervragen over het NIMAR, maart 2006
Antwoorden op de schriftelijke vragen van de leden van de Tweede Kamer der Staten-Generaal Eski, Joldersma en Sterk(allen van het CDA) aan de minister en staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (ingezonden d.d. 3 maart 2006, kenmerk 2050609090).
1
Is het waar dat met financiële steun van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap het Nederlands Instituut in Marokko in juni van dit jaar van start gaat? Zo ja, welke overwegingen liggen ten grondslag aan de beslissing om het betreffende instituut te ondersteunen? Welke taken krijgt het instituut?
Het is juist dat het Nederlands Instituut in Marokko (NIMAR) met financi?le steun van het ministerie OCW dit jaar van start gaat. De Radboud Universiteit, die het NIMAR opricht, heb ik een startsubsidie toegekend om het instituut te operationaliseren en een businessplan op te stellen. Tijdens het algemeen overleg dat ik op 22 juni 2005 met de vaste commissie voor Onderwijs, Cultuur en Wetenschap heb gevoerd, heb ik mijn voornemen kenbaar gemaakt om zowel in Marokko als in Turkije een instituut op te richten.
Aanleiding voor deze instituten vormden het maatschappelijke belang van samenwerking met deze beide landen en een grote vraag vanuit studenten (voornamelijk studenten Islamstudies en Arabistiek) naar een onderzoek- en studieverblijf in die landen als integraal onderdeel van de studie. Aangezien bovenstaande invalshoek niet past in het takenpakket van een NESO (Netherlands Education Support Office, beheerd door NUFFIC) heb ik besloten de instituten in Marokko en Turkije door een universiteit te laten uitvoeren en niet door het NUFFIC. Daarnaast kan het beoogde instituut in Turkije ook een bijdrage leveren aan de Nederlandse kenniseconomie, door de instroom van Turkse bèta- en techniekstudenten in het Nederlandse hoger onderwijs te bevorderen. In Turkije is namelijk een grote vraag onder talentvolle studenten naar studieplekken bèta en techniek, die het land zelf niet kan bieden. Het is nadrukkelijk de bedoeling dat de instituten het gehele Nederlandse hoger onderwijs
vertegenwoordigen.
Het takenpakket van het NIMAR, evenals het takenpakket van het instituut in Turkije, is nog niet vastgesteld. Wel kan aangegeven worden dat het takenpakket van de instituten zal liggen op het gebied van internationalisering van het hoger onderwijs. De instituten zullen daarenboven de generieke promotie van het Nederlands hoger onderwijsstelsel in het desbetreffende land op zich nemen. Per instituut zal echter een afzonderlijk, op het land van vestiging afgestemd programma worden geformuleerd. Aan de betrokken universiteiten is gevraagd medio dit jaar een businessplan in te dienen, naar aanleiding waarvan het takenpakket en de financi?le bijdrage van de overheid definitief zullen worden vastgesteld.
2
Bent u bekend met de initiatieven om een Nederlands Instituut op het gebied van onderwijs, taal en cultuur in Turkije op te richten en bent u betrokken bij de voorbereiding?
Zie antwoord op vraag 1.
3
Bent u voornemens de oprichting van een dergelijk instituut in Turkije ook te ondersteunen?
Zie antwoord op vraag 1.
Antwoorden op de schriftelijke vragen van de leden van de Tweede Kamer der Staten-Generaal Eski, Joldersma en Sterk(allen van het CDA) aan de minister en staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (ingezonden d.d. 3 maart 2006, kenmerk 2050609090).
1
Is het waar dat met financiële steun van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap het Nederlands Instituut in Marokko in juni van dit jaar van start gaat? Zo ja, welke overwegingen liggen ten grondslag aan de beslissing om het betreffende instituut te ondersteunen? Welke taken krijgt het instituut?
Het is juist dat het Nederlands Instituut in Marokko (NIMAR) met financi?le steun van het ministerie OCW dit jaar van start gaat. De Radboud Universiteit, die het NIMAR opricht, heb ik een startsubsidie toegekend om het instituut te operationaliseren en een businessplan op te stellen. Tijdens het algemeen overleg dat ik op 22 juni 2005 met de vaste commissie voor Onderwijs, Cultuur en Wetenschap heb gevoerd, heb ik mijn voornemen kenbaar gemaakt om zowel in Marokko als in Turkije een instituut op te richten.
Aanleiding voor deze instituten vormden het maatschappelijke belang van samenwerking met deze beide landen en een grote vraag vanuit studenten (voornamelijk studenten Islamstudies en Arabistiek) naar een onderzoek- en studieverblijf in die landen als integraal onderdeel van de studie. Aangezien bovenstaande invalshoek niet past in het takenpakket van een NESO (Netherlands Education Support Office, beheerd door NUFFIC) heb ik besloten de instituten in Marokko en Turkije door een universiteit te laten uitvoeren en niet door het NUFFIC. Daarnaast kan het beoogde instituut in Turkije ook een bijdrage leveren aan de Nederlandse kenniseconomie, door de instroom van Turkse bèta- en techniekstudenten in het Nederlandse hoger onderwijs te bevorderen. In Turkije is namelijk een grote vraag onder talentvolle studenten naar studieplekken bèta en techniek, die het land zelf niet kan bieden. Het is nadrukkelijk de bedoeling dat de instituten het gehele Nederlandse hoger onderwijs
vertegenwoordigen.
Het takenpakket van het NIMAR, evenals het takenpakket van het instituut in Turkije, is nog niet vastgesteld. Wel kan aangegeven worden dat het takenpakket van de instituten zal liggen op het gebied van internationalisering van het hoger onderwijs. De instituten zullen daarenboven de generieke promotie van het Nederlands hoger onderwijsstelsel in het desbetreffende land op zich nemen. Per instituut zal echter een afzonderlijk, op het land van vestiging afgestemd programma worden geformuleerd. Aan de betrokken universiteiten is gevraagd medio dit jaar een businessplan in te dienen, naar aanleiding waarvan het takenpakket en de financi?le bijdrage van de overheid definitief zullen worden vastgesteld.
2
Bent u bekend met de initiatieven om een Nederlands Instituut op het gebied van onderwijs, taal en cultuur in Turkije op te richten en bent u betrokken bij de voorbereiding?
Zie antwoord op vraag 1.
3
Bent u voornemens de oprichting van een dergelijk instituut in Turkije ook te ondersteunen?
Zie antwoord op vraag 1.
dinsdag, mei 02, 2006
Eindelijk een directeur!
Eindelijk een directeur!
Het heeft al een keer in de Volkskrant gestaan (door Kees Beekmans), en in Trouw (door Julie van Traa), maar toen was het nog lang niet rond. Nu wel. Paolo De Mas wordt de directeur van het NIMAR.
Omdat Paolo niet bij de Radboud Universiteit op de loonlijst stond was het allemaal nog niet zo eenvoudig te regelen, en dat verklaart dan ook waarom het zo lang heeft geduurd.
Ik ben blij dat het eindelijk rond is, zodat de zaken niet meer op mij alleen neerkomen. Alhoewel Paolo de afgelopen maanden, in afwachting van zijn benoeming, wel voortdurend heeft meegedacht. We hebben flink wat gemaild, gebeld, geskypt, en toen ik in maart naar Marokko ging om de huisvesting definitief te regelen, hebben we op Schiphol nog samen over de tekeningen van het beoogde pand gebogen gezeten.
Veel mensen hebben me de afgelopen tijd gevraagd waarom ik niet zelf, als initiatiefnemer, de eerste directeur wilde worden. Het antwoord is eenvoudig: op grond van mijn privésituatie wilde ik dat (nu nog) niet. Mijn jongste zoon Oscar is in april 14 geworden (terwijl Pappie in Marokko zat) en zolang hij op het VWO zit wil ik hem (en de rest van de familie) niet naar het buitenland meenemen. En in mijn eentje in Marokko gaan zitten was wat mij betreft ook geen optie. De situatie in de afgelopen 2 maanden is wat dat betreft al lastig genoeg geweest: ongeveer de helft van de tijd in Nederland (fijn bij het gezin maar in de kou), en de andere helft in Marokko (in een lekker zonnetje).
Weliswaar zal dat tot de opening op 7 juni nog wel even zo blijven, maar daarna moet er toch een nieuwe situatie intreden, waarin ik weliswaar nog met enige regelmaat in Marokko zal zijn, maar niet meer met een frekwentie van 2 weken per maand.
Over de hectische periode die er nog aankomt zal ik af en toe nog een stukkie bloggen.
Het heeft al een keer in de Volkskrant gestaan (door Kees Beekmans), en in Trouw (door Julie van Traa), maar toen was het nog lang niet rond. Nu wel. Paolo De Mas wordt de directeur van het NIMAR.
Omdat Paolo niet bij de Radboud Universiteit op de loonlijst stond was het allemaal nog niet zo eenvoudig te regelen, en dat verklaart dan ook waarom het zo lang heeft geduurd.
Ik ben blij dat het eindelijk rond is, zodat de zaken niet meer op mij alleen neerkomen. Alhoewel Paolo de afgelopen maanden, in afwachting van zijn benoeming, wel voortdurend heeft meegedacht. We hebben flink wat gemaild, gebeld, geskypt, en toen ik in maart naar Marokko ging om de huisvesting definitief te regelen, hebben we op Schiphol nog samen over de tekeningen van het beoogde pand gebogen gezeten.
Veel mensen hebben me de afgelopen tijd gevraagd waarom ik niet zelf, als initiatiefnemer, de eerste directeur wilde worden. Het antwoord is eenvoudig: op grond van mijn privésituatie wilde ik dat (nu nog) niet. Mijn jongste zoon Oscar is in april 14 geworden (terwijl Pappie in Marokko zat) en zolang hij op het VWO zit wil ik hem (en de rest van de familie) niet naar het buitenland meenemen. En in mijn eentje in Marokko gaan zitten was wat mij betreft ook geen optie. De situatie in de afgelopen 2 maanden is wat dat betreft al lastig genoeg geweest: ongeveer de helft van de tijd in Nederland (fijn bij het gezin maar in de kou), en de andere helft in Marokko (in een lekker zonnetje).
Weliswaar zal dat tot de opening op 7 juni nog wel even zo blijven, maar daarna moet er toch een nieuwe situatie intreden, waarin ik weliswaar nog met enige regelmaat in Marokko zal zijn, maar niet meer met een frekwentie van 2 weken per maand.
Over de hectische periode die er nog aankomt zal ik af en toe nog een stukkie bloggen.
zaterdag, april 08, 2006
Handen uit de mouwen
En nu is het pas echt actie.
Schreef ik een paar weken geleden nog dat de inventaris van het NIMAR bestond uit een verdeelstekker en een doosje elastiekjes, dat is in twee dagen flink veranderd.
Ik ben als een bezetene aan het kopen geslagen, gereedschap, keukeninventaris, inrichting voor 2 gastenverblijven, planten en potgrond en weet ik veel wat nog meer.
Alles is hier te koop. De Bricoma doet nauwelijks onder voor een Nederlandse Gamma. Alleen hout is er nauwelijks, dat is vreemd. En wat ik ook (nog) niet heb kunnen vinden: zo'n koker waarin je closetrollen kunt stapelen in het toilet. Dat komt natuurlijk omdat het hier niet gebruikelijk is met closetpapier te werken. Men reinigt zichzelf hier met water.
Ik heb zelfs een dubbeldeurs koelkast gespot met in de ene deur een flatscreen TV. 40.000 Dirham kost hij, 4.000 euro. Dat is zo ongeveer twee jaarsalarissen van een minimumloner (en veel mensen zitten daar nog onder trouwens).
Ik heb een bestelautootje gehuurd, een Citroën C25 (of zoiets). Feitelijk is dat zo ongeveer de opvolger van mijn eigen eerste auto, waarmee ik ook voor het eerst naar Marokko ben gereisd in 1977; dat was een besteleend. Ik had net 3 maanden m'n rijbewijs en ging gelijk 3.000 km. recht naar het Zuiden, samen met een studiegenoot.
Met dat karretje rijd ik nu van de METRO (MAKRO) naar de Marjane (soort Franse megasuper) en dan naar het tuincentrum.
Dus even geen academische activiteiten maar gewoon kopen en het huis in slepen. Ophangen, installeren etc. is er nog niet van gekomen. Daar ga ik in het weekend maar eens wat aan doen. Met het aangeschafte gereedschap moet dat wel kunnen.
Ik heb ook maar een eenvoudig ink jet printertje aangeschaft om per dag een boodschappenlijst te kunnen uitprinten.
Maar ook al heb ik nu dan in twee dagen zo'n 30.000 Dirham uitgegeven (dus pakweg anderhalf minimumjaarloon), in het pand kun je dat nog nauwelijks zien. Maar probeer je maar eens voor te stellen dat je de complete inrichting van een woning in een paar dagen bij elkaar zou moeten kopen. Het leuke is wel dat ik niet mijn eigen geld hoef uit te geven. Een huis inrichten met het geld van een ander (eigenlijk van de belastingbetaler, dus ook een heel klein beetje van mezelf) geeft wel een speciaal gevoel. Maar beste lezer, als u ook belasting betaalt, wees dan niet ongerust. Ik doe er geen gekke dingen mee. En ik let heus wel op de prijzen.
In het pand voel ik me al aardig thuis inmiddels. Ik heb een paar terrasstoelen aangeschaft, en op het binnenplaatsje zat ik te lunchen vanmiddag, en ik zag al helemaal voor me hoe hier over een poosje studenten zullen zitten tussen hun lessen door. Afhankelijk van de temperatuur kunnen ze op de eerste etage op het zonneterras zitten, of op de schaduwrijke binnenplaats, en voor de echte diehards is er een dakterras waar 's zomers factor 50 nog niet voldoende zal zijn denk ik..
Verschillende mensen hebben al laten weten dat ze graag willen komen kijken hoe het pand eruit ziet. Binnenkort op de NIMAR-site (www.let.ru.nl/nimar en op iets langere termijn ook www.ru.nl/nimar) wat foto's van het pand.
Nadat het pand zo netjes was geschilderd een paar weken geleden, stak het pand ernaast wat schril af, maar ik was heel blij dinsdag toen ik bij aankomst zag dat dat gebouw nu ook een schilderbeurt onderging aan de buitenkant. Dat oogt gelijk een stuk beter.
De afgelopen dagen hebben twee dames zich uit de naad gepoetst om alles helemaal schoon te maken. Ik had van alles aan schoonmaakspullen gekocht, maar wat ze vooral hebben gebruikt waren trekkers en dweilen. De superstofzuiger die ik had gekocht hebben ze niet aangeraakt, en de king size kan met schoonmaakmiddel ook nauwelijks.
Nu ziet alles er piekfijn uit. Laat de minister maar komen! O nee, het pand is nog vrijwel leeg.
Binnenkort meer over de operatie 'inrichting NIMAR'.
Schreef ik een paar weken geleden nog dat de inventaris van het NIMAR bestond uit een verdeelstekker en een doosje elastiekjes, dat is in twee dagen flink veranderd.
Ik ben als een bezetene aan het kopen geslagen, gereedschap, keukeninventaris, inrichting voor 2 gastenverblijven, planten en potgrond en weet ik veel wat nog meer.
Alles is hier te koop. De Bricoma doet nauwelijks onder voor een Nederlandse Gamma. Alleen hout is er nauwelijks, dat is vreemd. En wat ik ook (nog) niet heb kunnen vinden: zo'n koker waarin je closetrollen kunt stapelen in het toilet. Dat komt natuurlijk omdat het hier niet gebruikelijk is met closetpapier te werken. Men reinigt zichzelf hier met water.
Ik heb zelfs een dubbeldeurs koelkast gespot met in de ene deur een flatscreen TV. 40.000 Dirham kost hij, 4.000 euro. Dat is zo ongeveer twee jaarsalarissen van een minimumloner (en veel mensen zitten daar nog onder trouwens).
Ik heb een bestelautootje gehuurd, een Citroën C25 (of zoiets). Feitelijk is dat zo ongeveer de opvolger van mijn eigen eerste auto, waarmee ik ook voor het eerst naar Marokko ben gereisd in 1977; dat was een besteleend. Ik had net 3 maanden m'n rijbewijs en ging gelijk 3.000 km. recht naar het Zuiden, samen met een studiegenoot.
Met dat karretje rijd ik nu van de METRO (MAKRO) naar de Marjane (soort Franse megasuper) en dan naar het tuincentrum.
Dus even geen academische activiteiten maar gewoon kopen en het huis in slepen. Ophangen, installeren etc. is er nog niet van gekomen. Daar ga ik in het weekend maar eens wat aan doen. Met het aangeschafte gereedschap moet dat wel kunnen.
Ik heb ook maar een eenvoudig ink jet printertje aangeschaft om per dag een boodschappenlijst te kunnen uitprinten.
Maar ook al heb ik nu dan in twee dagen zo'n 30.000 Dirham uitgegeven (dus pakweg anderhalf minimumjaarloon), in het pand kun je dat nog nauwelijks zien. Maar probeer je maar eens voor te stellen dat je de complete inrichting van een woning in een paar dagen bij elkaar zou moeten kopen. Het leuke is wel dat ik niet mijn eigen geld hoef uit te geven. Een huis inrichten met het geld van een ander (eigenlijk van de belastingbetaler, dus ook een heel klein beetje van mezelf) geeft wel een speciaal gevoel. Maar beste lezer, als u ook belasting betaalt, wees dan niet ongerust. Ik doe er geen gekke dingen mee. En ik let heus wel op de prijzen.
In het pand voel ik me al aardig thuis inmiddels. Ik heb een paar terrasstoelen aangeschaft, en op het binnenplaatsje zat ik te lunchen vanmiddag, en ik zag al helemaal voor me hoe hier over een poosje studenten zullen zitten tussen hun lessen door. Afhankelijk van de temperatuur kunnen ze op de eerste etage op het zonneterras zitten, of op de schaduwrijke binnenplaats, en voor de echte diehards is er een dakterras waar 's zomers factor 50 nog niet voldoende zal zijn denk ik..
Verschillende mensen hebben al laten weten dat ze graag willen komen kijken hoe het pand eruit ziet. Binnenkort op de NIMAR-site (www.let.ru.nl/nimar en op iets langere termijn ook www.ru.nl/nimar) wat foto's van het pand.
Nadat het pand zo netjes was geschilderd een paar weken geleden, stak het pand ernaast wat schril af, maar ik was heel blij dinsdag toen ik bij aankomst zag dat dat gebouw nu ook een schilderbeurt onderging aan de buitenkant. Dat oogt gelijk een stuk beter.
De afgelopen dagen hebben twee dames zich uit de naad gepoetst om alles helemaal schoon te maken. Ik had van alles aan schoonmaakspullen gekocht, maar wat ze vooral hebben gebruikt waren trekkers en dweilen. De superstofzuiger die ik had gekocht hebben ze niet aangeraakt, en de king size kan met schoonmaakmiddel ook nauwelijks.
Nu ziet alles er piekfijn uit. Laat de minister maar komen! O nee, het pand is nog vrijwel leeg.
Binnenkort meer over de operatie 'inrichting NIMAR'.
woensdag, maart 15, 2006
En nu dan echte actie!
Het is zover. Het huurcontract is getekend de eerste maanden huur zijn betaald. Terwijl ik deze transactie bij de makelaar deed werd er gelijk een telefoontje gepleegd naar de schilder dat deze aan de slag kon gaan.
En dat is ie ook meteen gaan doen.
Ruim 24 uur later is de gehele voorgevel al geschilderd, en dat is een heel verschil met ervoor.
Zie hier het resultaat.
Binnenkort wat meer plaatjes van het NIMAR in wording.
Overigens zullen de roosters voor de ramen nog worden vervangen door meer licht doorlatende ijzeren roosters. De offerte hiervoor van de aannemer is al binnen.
dinsdag, maart 14, 2006
Formaliteiten en bureaucratie
Ik ben weer in (zonnig!) Marokko. Nu om de huur van het pand in orde te maken. Donderdag heb ik bij de makelaar gezeten en hebben we een contract afgemaakt dat wat mij betreft getekend kan worden. Maar dat moet in Nijmegen gebeuren. Dus heb ik het contract naar Nijmegen gefaxt met het verzoek het ondertekend te retourneren.
Verder drong de makelaar aan op spoedige overmaking van de eerste drie maanden huur, zodat zij zouden kunnen beginnen met het opknappen van het pand (helemaal schoonmaken en schilderen).
Maar dan komt de volgende hobbel. Zij zeggen dat Marokkaanse banken geld uit het buitenland eerst een paar weken vasthouden voordat ze het doorsluizen naar het saldo van de rekeninghouder. En die tijd hebben we niet. Als we per 1 april het pand willen betrekken moet het dus voor die tijd gereinigd en geschilderd worden.
Dus ook daar dient zich een patstelling aan.
Verder ben ik vandaag gaan informeren bij telefoonbedrijf, electriciteits- en waterbedrijf en bank wat de formaliteiten zijn om hun diensten te kunnen gebruiken. Dat is ook nog niet zo eenvoudig te regelen. Om dat te kunnen regelen moet je reeds in Marokko woonachtig zijn en een ‘Carte de Séjour’ hebben. Dus zo ontstaat een van-het-kastje-naar-de-muur spelletje en een kip-ei-probleem.
Nu maar weer bij de politie informeren wat de voorwaarden zijn voor zo’n verblijfsdocument.
Gelukkig hebben we nog aardig wat tijd, maar in die tijd moet er ook nog heel veel gebeuren.
Tijdens zo’n rondgang langs de instanties val je ook van het ene uiterste in het andere.
Ik was bij de bank van de huiseigenaar, dat was werkelijk een ambiance uit de jaren 50 van de vorige eeuw. Totaal geen veiligheidsmaatregelen. Je staat zo aan een balie, en als je zag wat daarachter allemaal gebeurde, of juist niet gebeurde. De ene beambte zat een stapeltje foto’s te bekijken, de andere sluisde mijn verzoek zo snel mogelijk door naar een ander die vervolgens in de telefoon klom om mijn verzoek door te spelen. En het enige dat ik vroeg was het IBAN-nummer van hun bank (Internationaal banknummer). Bij de postbank vind je dat gewoon op de website, of zelfs (bleek laatst) onderaan je rekeningoverzicht.
Als andere uiterste het electrciteitsbedrijf met een keurige meerkeuze nummertjesautomaat die je rechtstreeks naar het gewenste loket leidt. Prachtig nieuw kantoor, aardige man die vertelde dat wat betreft Elektra en water het allemaal niet zo moeilijk hoefde te zijn. Dat was dan weer een opsteker.
Verder drong de makelaar aan op spoedige overmaking van de eerste drie maanden huur, zodat zij zouden kunnen beginnen met het opknappen van het pand (helemaal schoonmaken en schilderen).
Maar dan komt de volgende hobbel. Zij zeggen dat Marokkaanse banken geld uit het buitenland eerst een paar weken vasthouden voordat ze het doorsluizen naar het saldo van de rekeninghouder. En die tijd hebben we niet. Als we per 1 april het pand willen betrekken moet het dus voor die tijd gereinigd en geschilderd worden.
Dus ook daar dient zich een patstelling aan.
Verder ben ik vandaag gaan informeren bij telefoonbedrijf, electriciteits- en waterbedrijf en bank wat de formaliteiten zijn om hun diensten te kunnen gebruiken. Dat is ook nog niet zo eenvoudig te regelen. Om dat te kunnen regelen moet je reeds in Marokko woonachtig zijn en een ‘Carte de Séjour’ hebben. Dus zo ontstaat een van-het-kastje-naar-de-muur spelletje en een kip-ei-probleem.
Nu maar weer bij de politie informeren wat de voorwaarden zijn voor zo’n verblijfsdocument.
Gelukkig hebben we nog aardig wat tijd, maar in die tijd moet er ook nog heel veel gebeuren.
Tijdens zo’n rondgang langs de instanties val je ook van het ene uiterste in het andere.
Ik was bij de bank van de huiseigenaar, dat was werkelijk een ambiance uit de jaren 50 van de vorige eeuw. Totaal geen veiligheidsmaatregelen. Je staat zo aan een balie, en als je zag wat daarachter allemaal gebeurde, of juist niet gebeurde. De ene beambte zat een stapeltje foto’s te bekijken, de andere sluisde mijn verzoek zo snel mogelijk door naar een ander die vervolgens in de telefoon klom om mijn verzoek door te spelen. En het enige dat ik vroeg was het IBAN-nummer van hun bank (Internationaal banknummer). Bij de postbank vind je dat gewoon op de website, of zelfs (bleek laatst) onderaan je rekeningoverzicht.
Als andere uiterste het electrciteitsbedrijf met een keurige meerkeuze nummertjesautomaat die je rechtstreeks naar het gewenste loket leidt. Prachtig nieuw kantoor, aardige man die vertelde dat wat betreft Elektra en water het allemaal niet zo moeilijk hoefde te zijn. Dat was dan weer een opsteker.
zondag, maart 05, 2006
Publiciteit
Deze week was er wederom wat publiciteit voor het NIMAR. Dat werd in gang gezet door ten eerste een artikel en interview in Trouw, geschreven door Julie van Traa, correspondente van Trouw in Casablanca.
Ten tweede is het persbericht verspreid over de start van het NIMAR.
Het is wel verrassend om te zien dat verschillende media vervolgens hun eigen interpretatie geven aan de (toekomstige) activiteiten van het NIMAR.
Doordat Trouw het nieuwsbericht en het interview gescheiden afdrukte, kwam er boven het interview een heel andere kop te staan: Niveau les Nederlands is nu onvoldoende. Daarmee wordt bedoeld het niveau van de lessen Nederlands die op dit moment op diverse plaatsen in Marokko gegeven worden.
Het klopt wel dat ik dat gezegd heb, maar het heeft betrekking op een van de taken van het NIMAR, en niet eens de belangrijkste taak. We willen iets doen aan de verbetering van de lessen Nederlands die nu al worden gegeven in Marokko. Bijvoorbeeld door te zorgen dat die lessen een goede voorbereiding vormen op het taalonderdeel van de inburgeringstoets. We gaan dus zeer uitdrukkelijk niet zelf lessen Nederlands geven voor de kandidaten van die toets.
En dan zie je dat zo'n kop ineens een heel ander accent legt, dat dan door andere media weer wordt overgenomen. Dat was vervolgens nog duidelijker te zien in een Franstalige samenvatting van een artikel dat in de Marokkaanse editie van Ash-Shark Al-Awsat was verschenen. Daarin lijkt het ineens alsof het NIMAR uitsluitend wordt opgericht voor het onderwijzen van Nederlands aan kandidaten voor een visum.
Voor de duidelijkheid nog een keer een opsomming van de hoofdtaken van het NIMAR:
- ondersteunen van het Nederlands Hoger Onderwijs (universitair en HBO)
- ondersteunen/faciliteren van Wetenschappelijk onderzoek in Marokko
- promotie van het Nederlandse Hoger Onderwijs (voorlichting aan Marokkaanse studenten die in NL willen gaan studeren).
Ten tweede is het persbericht verspreid over de start van het NIMAR.
Het is wel verrassend om te zien dat verschillende media vervolgens hun eigen interpretatie geven aan de (toekomstige) activiteiten van het NIMAR.
Doordat Trouw het nieuwsbericht en het interview gescheiden afdrukte, kwam er boven het interview een heel andere kop te staan: Niveau les Nederlands is nu onvoldoende. Daarmee wordt bedoeld het niveau van de lessen Nederlands die op dit moment op diverse plaatsen in Marokko gegeven worden.
Het klopt wel dat ik dat gezegd heb, maar het heeft betrekking op een van de taken van het NIMAR, en niet eens de belangrijkste taak. We willen iets doen aan de verbetering van de lessen Nederlands die nu al worden gegeven in Marokko. Bijvoorbeeld door te zorgen dat die lessen een goede voorbereiding vormen op het taalonderdeel van de inburgeringstoets. We gaan dus zeer uitdrukkelijk niet zelf lessen Nederlands geven voor de kandidaten van die toets.
En dan zie je dat zo'n kop ineens een heel ander accent legt, dat dan door andere media weer wordt overgenomen. Dat was vervolgens nog duidelijker te zien in een Franstalige samenvatting van een artikel dat in de Marokkaanse editie van Ash-Shark Al-Awsat was verschenen. Daarin lijkt het ineens alsof het NIMAR uitsluitend wordt opgericht voor het onderwijzen van Nederlands aan kandidaten voor een visum.
Voor de duidelijkheid nog een keer een opsomming van de hoofdtaken van het NIMAR:
- ondersteunen van het Nederlands Hoger Onderwijs (universitair en HBO)
- ondersteunen/faciliteren van Wetenschappelijk onderzoek in Marokko
- promotie van het Nederlandse Hoger Onderwijs (voorlichting aan Marokkaanse studenten die in NL willen gaan studeren).
woensdag, maart 01, 2006
tekst van persbericht
Nederlands Instituut in Marokko (NIMAR) van start
Onlangs is het startsein gegeven voor het Nederlands Instituut in Marokko (NIMAR). Dit onderwijs- en onderzoeksinstituut is gestoeld op historische en maatschappelijke banden tussen Nederland en Marokko en zal een belangrijke rol spelen in de uitwisseling van onderwijs en onderzoek tussen beide landen. De Radboud Universiteit Nijmegen heeft zich onder aanvoering van arabist drs. Jan Hoogland sterk gemaakt voor dit instituut en is ook penvoerder. De beide Amsterdamse universiteiten denken mee over de invulling van het onderwijsprogramma. Het Ministerie van OCW geeft een startsubsidie voor een jaar. Met behulp van deze financiering zal een businessplan worden opgesteld en het instituut worden geoperationaliseerd.
Nederland en Marokko kennen een 400-jarige geschiedenis van handels- en uitwisselingsbetrekkingen. De aanwezigheid van de grote hoeveelheid Marokkaanse Nederlanders leidt tot een intensief verkeer van personen, diensten en goederen tussen beide landen. Na Frankrijk is Nederland het tweede bestemmingsland van Marokkaanse migranten. Op verschillende niveaus worden initiatieven genomen om de achtergrondkennis over Marokkaanse Nederlanders en Marokko te verbeteren en zo bij te dragen aan een realistische beeldvorming.
In Nederland schrijven zich jaarlijks circa 100 studenten in voor een opleiding Arabische taal- en cultuur. Een aantal HBO’s kent een minor Arabische taal- en cultuur of Marokkostudies. Marokkaanse taal- of cultuur komt voorts aan de orde binnen Mediterrane en Midden-Oosten studies of culturele antropologie. Primair heeft het NIMAR een onderwijsfunctie voor deze studenten. Zo wil men bijvoorbeeld studenten in Marokko stageprojecten laten verrichten. Dit vindt al plaats op kleine schaal: studenten van de Haagsche hogeschool gaan bijvoorbeeld werken aan een tuinbouwproject, waarbij de gehele exportketen onder de loep wordt genomen van productie tot marketing in het buitenland. Verwacht wordt dat het NIMAR een drempelverlagende rol zal hebben voor studenten en onderzoekers bij hun studie- of onderzoeksverblijf in Marokko.
De werkzaamheden van het NIMAR liggen waarschijnlijk op de volgende gebieden:
Hoger onderwijs, in het bijzonder onderwijsprogramma’s voor studenten uit het Nederlands hoger onderwijs.
Wetenschappelijk onderzoek: bemiddeling bij het leggen van contacten met vakgenoten, bemiddeling bij autoriteiten voor onderzoeksvergunningen, opzet van een bibliotheek over Marokko.
Ondersteuning overige sectoren van het Nederlands onderwijs op gebied van partnerschappen tussen scholen, stagebemiddeling, uitwisseling voor lerarenopleidingen, studiereizen voor docenten.
Promotie van het Nederlands hoger onderwijs in Marokko: werving van studenten voor het Nederlands onderwijs. Stimuleren van samenwerking tussen het hoger onderwijs in beide landen.
Staatssecretaris Rutte heeft het voornemen om rond de Middellandse Zee een keten van Nederlandse instituten op te zetten. Deze instituten moeten een bijdrage leveren aan de internationaliseringsdoelstellingen van het ministerie van OC en W. Dit betekent dat het Nederlandse hoger onderwijs internationale aantrekkingskracht moet hebben op talentvolle studenten en onderzoekers. De kwaliteit van buitenlandse studenten moet verder worden gestimuleerd en Nederland moet de concurrentieslag aangaan met het buitenland.
In de maand juni zal het Nederlands Instituut in Marokko naar verwachting officieel worden geopend.
We kunnen weer verder
Iedereen is het met me eens dat het pand dat ik als eerste optie had genoteerd inderdaad het beste is. Nu kunnen we gaan praten over de prijs en wat andere voorwaarden. Contact met de makelaar vindt op dit moment plaats per fax en via de ambassade, maar wellicht stap ik binnenkort weer in het vliegtuig om de onderhandelingen persoonlijk te gaan voeren.
Binnenkort ook wat foto's van het pand op de NIMAR-site: www.let.ru.nl/NIMAR.
Binnenkort ook wat foto's van het pand op de NIMAR-site: www.let.ru.nl/NIMAR.
donderdag, februari 23, 2006
Hagel in Rabat
Gisteravond schreef ik nog dat je in Rabat in het zonnetje zou kunnen zitten terwijl het in Nederland zou hagelen. Nou vandaag was het misschien wel andersom. Flinke buien, soms met hagel en onweer.
Het is al sinds 4 dagen buiïg hier. Vanuit de trein zag ik akkers die gedeeltelijk blank stonden, net als bij ons na een aantal regenachtige dagen. De Marokkanen zijn daar heel blij mee want met elke regenbui zie je de economie bijna groeien. De economie van Marokko is sterk afhankelijk van de landbouw, die grotendeels niet geïrrigeerd is. En dus is de landbouw weer sterk afhankelijk van de hoeveelheid neerslag. 2006 belooft dus economisch een goed jaar te worden voor de Marokkanen. Dan moet je natuurlijk wel hopen dat andere rampspoed hen bespaard blijft (vogelgriep, sprinkhanenplagen, aardbevingen), want er is hier van alles mogelijk.
Als het regent en waait is het ook hier niet echt warm. Een graad of 12 denk ik. Het grote verschil met Nederland is alleen, dat de huizen in Marokko daar helemaal niet op gebouwd zijn. Het binnen houden van de warmte, hetgeen natuurlijk gelijkstaat aan het buiten houden van de kou, is hier geen prioriteit. De huizen zijn tochtig er is meestal geen verwarming, de mensen werken met electrische straalkacheltjes om het toch nog een beetje warm te krijgen. Of ze zitten met hun jas aan en een das om achter hun bureau.
Dat is nog niets om bij de inrichting van het NIMAR ook rekening mee te houden.
Het is al sinds 4 dagen buiïg hier. Vanuit de trein zag ik akkers die gedeeltelijk blank stonden, net als bij ons na een aantal regenachtige dagen. De Marokkanen zijn daar heel blij mee want met elke regenbui zie je de economie bijna groeien. De economie van Marokko is sterk afhankelijk van de landbouw, die grotendeels niet geïrrigeerd is. En dus is de landbouw weer sterk afhankelijk van de hoeveelheid neerslag. 2006 belooft dus economisch een goed jaar te worden voor de Marokkanen. Dan moet je natuurlijk wel hopen dat andere rampspoed hen bespaard blijft (vogelgriep, sprinkhanenplagen, aardbevingen), want er is hier van alles mogelijk.
Als het regent en waait is het ook hier niet echt warm. Een graad of 12 denk ik. Het grote verschil met Nederland is alleen, dat de huizen in Marokko daar helemaal niet op gebouwd zijn. Het binnen houden van de warmte, hetgeen natuurlijk gelijkstaat aan het buiten houden van de kou, is hier geen prioriteit. De huizen zijn tochtig er is meestal geen verwarming, de mensen werken met electrische straalkacheltjes om het toch nog een beetje warm te krijgen. Of ze zitten met hun jas aan en een das om achter hun bureau.
Dat is nog niets om bij de inrichting van het NIMAR ook rekening mee te houden.
dinsdag, februari 21, 2006
Mission Accomplished??
Ik heb de afgelopen week een heleboel panden bekeken. Appartementen die als kantoor kunnen worden gebruikt, villa's voor hetzelfde doel, of kantooretages. Ik heb even snel een aardig inzicht gekregen in de mogelijkheden op de woning‑ en kantorenmarkt in Rabat.
En wat mij betreft was hét NIMAR‑pand er ook bij.
Ik kwam terecht in een pand in een winkelstraat, dat zich qua indeling nauwelijks laat beschrijven.
Het bevat 3 etages met allerlei verschillende kamers en grotere ruimtes, en aan de achterkant op de begane grond en de eerste etage hele leuke terrasjes. Het terras op de begane grond is leuk begroeid, er staan bankjes en er zijn verschillende hoekjes.
In gedachten zie ik daar de studenten of cursisten al zitten in een lekker voorjaarszonnetje, terwijl in Nederland nog sneeuw of vorst wordt voorspeld.
Het is een pand met vele mogelijkheden, echt geschikt voor een multifunctioneel instituut.
Een medewerkster van de ambassade die op mijn verzoek mee ging voor een tweede bezichtiging was dat geheel met me eens. Het NIMAR zou in dat pand een echte onmoetingsplek kunnen worden voor de Nederlandse gemeenschap in Rabat en Marokko, maar ook als ontmoetingspunt voor Nederland en Marokko, want dat is uiteraard het doel van het NIMAR.
Financieel past het ook precies in het budget dat we voor huisvesting beschikbaar hebben.
Maar goed, eerst terug naar Nederland en overleggen met de collega's. Als zij ook vinden dat dit pand geschikt is, moeten we snel met de eigenaar gaan onderhandelen want het zal je maar gebeuren dat een andere huurder het ineens voor je neus wegkaapt.
De boel moet trouwens wel een beetje opgekalefaterd worden voordat we minister van der Hoeven daar kunnen ontvangen.
Het zou dus kunnen dat ik spoedig weer in Marokko ben voor die onderhandelingen.
Er zal wel wat moeten worden aangepast ook. Een paar scheidingswandjes hier en daar, misschien wat aanpassingen voor de helaas onvermijdelijke veiligheidsvoorzieningen etc. De begane grond moet wat meer lichtinval krijgen, het is daar nu te donker.
Dan kan ik me daarna op andere zaken gaan concentreren, wat moet er in het pand komen, welke ruimte krijgt welke bestemming etc.
Wellicht binnenkort hier of op de NIMAR‑site foto's van het pand.
En wat mij betreft was hét NIMAR‑pand er ook bij.
Ik kwam terecht in een pand in een winkelstraat, dat zich qua indeling nauwelijks laat beschrijven.
Het bevat 3 etages met allerlei verschillende kamers en grotere ruimtes, en aan de achterkant op de begane grond en de eerste etage hele leuke terrasjes. Het terras op de begane grond is leuk begroeid, er staan bankjes en er zijn verschillende hoekjes.
In gedachten zie ik daar de studenten of cursisten al zitten in een lekker voorjaarszonnetje, terwijl in Nederland nog sneeuw of vorst wordt voorspeld.
Het is een pand met vele mogelijkheden, echt geschikt voor een multifunctioneel instituut.
Een medewerkster van de ambassade die op mijn verzoek mee ging voor een tweede bezichtiging was dat geheel met me eens. Het NIMAR zou in dat pand een echte onmoetingsplek kunnen worden voor de Nederlandse gemeenschap in Rabat en Marokko, maar ook als ontmoetingspunt voor Nederland en Marokko, want dat is uiteraard het doel van het NIMAR.
Financieel past het ook precies in het budget dat we voor huisvesting beschikbaar hebben.
Maar goed, eerst terug naar Nederland en overleggen met de collega's. Als zij ook vinden dat dit pand geschikt is, moeten we snel met de eigenaar gaan onderhandelen want het zal je maar gebeuren dat een andere huurder het ineens voor je neus wegkaapt.
De boel moet trouwens wel een beetje opgekalefaterd worden voordat we minister van der Hoeven daar kunnen ontvangen.
Het zou dus kunnen dat ik spoedig weer in Marokko ben voor die onderhandelingen.
Er zal wel wat moeten worden aangepast ook. Een paar scheidingswandjes hier en daar, misschien wat aanpassingen voor de helaas onvermijdelijke veiligheidsvoorzieningen etc. De begane grond moet wat meer lichtinval krijgen, het is daar nu te donker.
Dan kan ik me daarna op andere zaken gaan concentreren, wat moet er in het pand komen, welke ruimte krijgt welke bestemming etc.
Wellicht binnenkort hier of op de NIMAR‑site foto's van het pand.
maandag, februari 20, 2006
Eindelijk actie!
Het heeft even geduurd voordat er ontwikkelingen te melden waren. Wat personeelstechnische hobbels moesten eerst genomen worden.
Maar nu (19 feb.) ben ik weer in Marokko, om te zoeken naar een onderkomen voor het NIMAR.
Van 14 tot 22 februari ben ik in Rabat om de onroerendgoedmarkt te verkennen.
In eerste instantie gaan we een onderkomen voor het NIMAR huren, dus heb ik contact gezocht met diverse makelaars om te vragen of ze iets bruikbaars in portefeuille hebben.
We zoeken een kantoorruimte van zo’n 200 vierkante meter. Daarmee moeten we voorlopig wel even uit de voeten kunnen voor het realiseren van onze plannen.
De afgelopen dagen heb ik van alles gezien. Vrij shabby appartementjes, ruime kantooretages, (etages van) fraai gelegen villa’s etcetera.
Dat wordt een kwestie van afstrepen: ligging (liefst centraal), financieel (binnen het budget blijven), mogelijkheden van het pand (diverse ruimtes voor lessen, bibliotheek, computerruimte, gastenverblijf) en meer.
Maar ik geloof dat ik zeker een aantal bruikbare opties heb gezien. Van alles een snel plattegrondje geschetst, foto’s gemaakt voor het thuisfront, en dan na thuiskomst spoedig de opties op een rijtje zetten en met enkele betrokken gezamenlijk een beslissing nemen.
Zodra hierover iets te melden valt zal ik dat ook doen. Het verwerven van een pand is het eerste wat nodig is, en tegelijkertijd ook een mijlpaal van jewelste natuurlijk.
Tenslotte nog iets over de verwachte opening van het NIMAR. Minister van der Hoeven (Onderwijs) bezoekt op 7 en 8 juni Marokko, en we hopen op die datum (over drieëneenhalve maand slechts) het NIMAR te kunnen openen en presenteren. Ook hierover nadere berichten in de komende tijd.
Maar nu (19 feb.) ben ik weer in Marokko, om te zoeken naar een onderkomen voor het NIMAR.
Van 14 tot 22 februari ben ik in Rabat om de onroerendgoedmarkt te verkennen.
In eerste instantie gaan we een onderkomen voor het NIMAR huren, dus heb ik contact gezocht met diverse makelaars om te vragen of ze iets bruikbaars in portefeuille hebben.
We zoeken een kantoorruimte van zo’n 200 vierkante meter. Daarmee moeten we voorlopig wel even uit de voeten kunnen voor het realiseren van onze plannen.
De afgelopen dagen heb ik van alles gezien. Vrij shabby appartementjes, ruime kantooretages, (etages van) fraai gelegen villa’s etcetera.
Dat wordt een kwestie van afstrepen: ligging (liefst centraal), financieel (binnen het budget blijven), mogelijkheden van het pand (diverse ruimtes voor lessen, bibliotheek, computerruimte, gastenverblijf) en meer.
Maar ik geloof dat ik zeker een aantal bruikbare opties heb gezien. Van alles een snel plattegrondje geschetst, foto’s gemaakt voor het thuisfront, en dan na thuiskomst spoedig de opties op een rijtje zetten en met enkele betrokken gezamenlijk een beslissing nemen.
Zodra hierover iets te melden valt zal ik dat ook doen. Het verwerven van een pand is het eerste wat nodig is, en tegelijkertijd ook een mijlpaal van jewelste natuurlijk.
Tenslotte nog iets over de verwachte opening van het NIMAR. Minister van der Hoeven (Onderwijs) bezoekt op 7 en 8 juni Marokko, en we hopen op die datum (over drieëneenhalve maand slechts) het NIMAR te kunnen openen en presenteren. Ook hierover nadere berichten in de komende tijd.
woensdag, januari 11, 2006
Citaat uit de brief van Mark Rutte
De Staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap,
OVERWEGENDE:
- Dat een groot deel van de Nederlandse bevolking zijn wortels heeft in Marokko;
- Dat het tot stand brengen van een nauwere samenwerking met Marokko op het gebied van hoger onderwijs en onderzoek direct voortvloeit uit wensen van studenten uit het bedoelde deel van de bevolking;
- Dat het tot stand brengen van een nauwere samenwerking met Marokko ook past binnen mijn internationaliseringsbeleid;
- Dat de beoogde samenwerking het best kan worden bevorderd door een vestiging in Marokko te realiseren, die, gelet op haar doelterrein, wordt bestierd door een instelling van hoger onderwijs.
Besluit een subsidie te verlenen aan de Radboud Universiteit Nijmegen voor het vestigen van een instituut in Marokko….
Abonneren op:
Posts (Atom)
