woensdag, november 18, 2009
vervoer in Riyad
Een benzineslurper van het type dat wij niet eens kennen: Toyota Fortuner
benzineslurpende Amerikaan. Maar benzine kost daar toch bijna niets.
En heel veel 4x4's op de weg.
dinsdag, november 17, 2009
Foto's uit Riyad 3
King ... Road, 12 rijstroken of meer, en maar racen.
brede racebanen dwars door het centrum van de stad, nou ja centrum....
laagstaande zon tegen de zijkant van Kingdom tower
Foto's uit Riyad 2
Kingdom tower
een van de vele shopping malls
Kingdom tower by night
idem, met telelens
zaterdag, november 14, 2009
Een paar foto's uit Saudi Arabië
Ik was in Saudi Arabië op een congres aan de King Saud University in Riyadh.
Hier een paar foto's om een indruk te geven van een Saudische universiteit.
De openingsceremonie met bobo's.
Een student die mooi (en hard!) kon spreken. Hij begon (uiteraard in Saudi Arabië) met een Koranrecitatie.
De hal van de universiteit
Een passage. Alles is overdekt tegen de brandende zon.
Hier een paar foto's om een indruk te geven van een Saudische universiteit.
De openingsceremonie met bobo's.
Een student die mooi (en hard!) kon spreken. Hij begon (uiteraard in Saudi Arabië) met een Koranrecitatie.
De hal van de universiteit
Een passage. Alles is overdekt tegen de brandende zon.
Binnenkort nog wat observaties uit het land van de onbegrensde oliestromen (en dus ook dollarstromen).
maandag, november 09, 2009
indrukken uit Saudi-Arabië
Ik was vorige week een kleine week in Saudi‑Arabië. Hier een paar algemene indrukken uit dat land.
Ik was er voor het eerst weer na 33 jaar. Ooit, in 1976 was een reis per vrachtwagen naar Saudi voor mij de aanleiding om Arabisch te gaan studeren.
Ik had na vier dagen één fiets gezien. Het was wel een fiets waar een gastarbeider zich op voortbewoog. Er zijn hier namelijk heel veel gastarbeiders. Het zijn vooral Pakistanen, mensen uit Bangladesh of uit India. Over het algemeen zijn ze ook moslim geloof ik, dat maakt het wat gemakkelijker om Saudi‑Arabië binnen te komen.
Ik heb ook geen kamelen gezien behalve een paar die waren vastgebonden op een pick up. Dat is ook niet zo gek want ik was in Riyad, de hoofdstad en niet op het platteland.
Terwijl ik dit schrijf zit ik in het park bij het Nationaal museum te wachten tot het museum weer opengaat om 4:30 en dan moet ik hopen dat ik naar binnen mag want dat is eigenlijk het tijdstip voor bezoek door families. Dat wil zeggen gezelschappen waar minstens één vrouw bij is. Ik liep net ook al nietsvermoedend een deel van het park binnen dat kennelijk alleen voor families bedoeld was want de beveiligingsman stuurde mij onmiddellijk terug. Er kwam zojuist ook een hele groep dames in lange zwarte gewaden langslopen. Het is duidelijk tijd voor families. Een van de dames die zojuist voorbijkwam had op de rug van haar zwarte jurk een hartje staan, in zilver geborduurd met de tekst "love" daarin. En ik zag ook duidelijk dat ze onder de zwarte jurk een spijkerbroek droeg. Maar daarover dus een lange zwarte jurk en een hoofddoek en een gezichtsluier (niqab) die alleen een smal spleetje bij de ogen onbedekt laat.
Verder heb ik geconstateerd dat de Saudis's heel veel klakkeloos hebben overgenomen van Amerika. Je ziet hier Amerikaanse politieauto's, Amerikaanse schoolbussen en heel veel Amerikaanse auto's, van die hele grote.
En ook de manier van de stedelijke inrichting is heel erg Amerikaans: allemaal lange rechte straten en langs de straten zijn allemaal winkels die uit één rij panden bestaan. Erachter beginnen gelijk de woonwijken. Voor elke winkel is een parkeerstrook zodat je met de auto voor de deur van de winkel kunt stoppen en naar binnen kunt lopen om je boodschappen te doen, en dan weer in de auto te stappen.
Ik kan me voorstellen dat in de zomer als het 50° is, dat je dan inderdaad zo van de auto met airco in de winkel met airco wilt stappen en niet eerst nog een stuk moeten lopen.
Wat de Saudi's ook van Amerikanen hebben afgekeken is teveel eten en dus te dik worden.
Ik was er voor het eerst weer na 33 jaar. Ooit, in 1976 was een reis per vrachtwagen naar Saudi voor mij de aanleiding om Arabisch te gaan studeren.
Ik had na vier dagen één fiets gezien. Het was wel een fiets waar een gastarbeider zich op voortbewoog. Er zijn hier namelijk heel veel gastarbeiders. Het zijn vooral Pakistanen, mensen uit Bangladesh of uit India. Over het algemeen zijn ze ook moslim geloof ik, dat maakt het wat gemakkelijker om Saudi‑Arabië binnen te komen.
Ik heb ook geen kamelen gezien behalve een paar die waren vastgebonden op een pick up. Dat is ook niet zo gek want ik was in Riyad, de hoofdstad en niet op het platteland.
Terwijl ik dit schrijf zit ik in het park bij het Nationaal museum te wachten tot het museum weer opengaat om 4:30 en dan moet ik hopen dat ik naar binnen mag want dat is eigenlijk het tijdstip voor bezoek door families. Dat wil zeggen gezelschappen waar minstens één vrouw bij is. Ik liep net ook al nietsvermoedend een deel van het park binnen dat kennelijk alleen voor families bedoeld was want de beveiligingsman stuurde mij onmiddellijk terug. Er kwam zojuist ook een hele groep dames in lange zwarte gewaden langslopen. Het is duidelijk tijd voor families. Een van de dames die zojuist voorbijkwam had op de rug van haar zwarte jurk een hartje staan, in zilver geborduurd met de tekst "love" daarin. En ik zag ook duidelijk dat ze onder de zwarte jurk een spijkerbroek droeg. Maar daarover dus een lange zwarte jurk en een hoofddoek en een gezichtsluier (niqab) die alleen een smal spleetje bij de ogen onbedekt laat.
Verder heb ik geconstateerd dat de Saudis's heel veel klakkeloos hebben overgenomen van Amerika. Je ziet hier Amerikaanse politieauto's, Amerikaanse schoolbussen en heel veel Amerikaanse auto's, van die hele grote.
En ook de manier van de stedelijke inrichting is heel erg Amerikaans: allemaal lange rechte straten en langs de straten zijn allemaal winkels die uit één rij panden bestaan. Erachter beginnen gelijk de woonwijken. Voor elke winkel is een parkeerstrook zodat je met de auto voor de deur van de winkel kunt stoppen en naar binnen kunt lopen om je boodschappen te doen, en dan weer in de auto te stappen.
Ik kan me voorstellen dat in de zomer als het 50° is, dat je dan inderdaad zo van de auto met airco in de winkel met airco wilt stappen en niet eerst nog een stuk moeten lopen.
Wat de Saudi's ook van Amerikanen hebben afgekeken is teveel eten en dus te dik worden.
zaterdag, november 07, 2009
Aanrader: een geweldig boek om te lezen
Nu eens geen bericht uit of over Marokko. Ik wil u allen een boek over Egypte aanraden.
Een paar weken geleden kwam ik op Schiphol toevallig de Nederlandse vertaling tegen van het boek: Het Yacoubian, geschreven door Alaa Al Aswani.
Het boek bleek in het Nederlands te zijn vertaald door mijn collega en vriend Jan Jaap de Ruiter.
Ik had al eerder over het boek gehoord.
Het Yacoubian is een gebouw in Cairo en de roman beschrijft in een aantal door elkaar lopende verhaallijnen de belevenissen van de bewoners van het gebouw: een oude rokkenjager, een corrupte zakenman, een homoseksuele hoofdredacteur van een krant, een jongeman die zich uit frustratie aansluit bij een jihad-groep en een jongedame die eerst de vriendin van die jongeman was, maar die uiteindelijk trouwt met de oude rokkenjager.
Ik kan het boek van harte bij iedereen aanraden want het leest als een trein. Het geeft een
inkijkje in de hedendaagse Egyptische samenleving, al is het natuurlijk zo dat hier een aantal 'a-typische' bewoners bij elkaar zijn gebracht. Het leven van de meeste Egyptenaren is minder bewogen; voor hen is het leven een dagelijkse 'struggle for life' om voldoende geld te verdienen om brood op de plank te krijgen voor hun gezin. Daarin verschillen deze Egyptenaren nauwelijks van gewone Marokkanen trouwens. Voor veel inwoners van Marokko geldt dit namelijk ook.
Ik weet dat het boek ook is verfilmd, en ik ga de film zeker opsporen en bekijken.
De vertaling is uitgegeven bij Mouria (www.mouria.nl). ISBN: 978 90 458 0104 9
En voor het geld hoeft u het al helemaal niet te laten. Ik kreeg dit heerlijke boek voor slechts € 7,50 in mijn bezit.
Een paar weken geleden kwam ik op Schiphol toevallig de Nederlandse vertaling tegen van het boek: Het Yacoubian, geschreven door Alaa Al Aswani.
Het boek bleek in het Nederlands te zijn vertaald door mijn collega en vriend Jan Jaap de Ruiter.
Ik had al eerder over het boek gehoord.
Het Yacoubian is een gebouw in Cairo en de roman beschrijft in een aantal door elkaar lopende verhaallijnen de belevenissen van de bewoners van het gebouw: een oude rokkenjager, een corrupte zakenman, een homoseksuele hoofdredacteur van een krant, een jongeman die zich uit frustratie aansluit bij een jihad-groep en een jongedame die eerst de vriendin van die jongeman was, maar die uiteindelijk trouwt met de oude rokkenjager.
Ik kan het boek van harte bij iedereen aanraden want het leest als een trein. Het geeft een
inkijkje in de hedendaagse Egyptische samenleving, al is het natuurlijk zo dat hier een aantal 'a-typische' bewoners bij elkaar zijn gebracht. Het leven van de meeste Egyptenaren is minder bewogen; voor hen is het leven een dagelijkse 'struggle for life' om voldoende geld te verdienen om brood op de plank te krijgen voor hun gezin. Daarin verschillen deze Egyptenaren nauwelijks van gewone Marokkanen trouwens. Voor veel inwoners van Marokko geldt dit namelijk ook.
Ik weet dat het boek ook is verfilmd, en ik ga de film zeker opsporen en bekijken.
De vertaling is uitgegeven bij Mouria (www.mouria.nl). ISBN: 978 90 458 0104 9
En voor het geld hoeft u het al helemaal niet te laten. Ik kreeg dit heerlijke boek voor slechts € 7,50 in mijn bezit.
Abonneren op:
Posts (Atom)
