Afgelopen weekend was ik met mijn bezoek op stap. We kwamen in Azrou in de Midden‑Atlas. Twee jaar geleden schreef ik al over de Berberapen die daar in de cederbossen leven.
We gingen ze dit weekend nog eens bekijken. Het was niet moeilijk om een groepje te vinden en het leverde schattige foto's op van een babyaapje dat hooguit enkele dagen oud was.
We gingen ze dit weekend nog eens bekijken. Het was niet moeilijk om een groepje te vinden en het leverde schattige foto's op van een babyaapje dat hooguit enkele dagen oud was.
Twee dagen later werd ik gebeld door Els, een primatoloog (apendeskundige) uit Nederland. Of ze langs mocht komen om eens kennis te maken. Zij zet zich op vele fronten in voor het welzijn van de Marokkaanse Berberapen.
Ze vertelde dat de populatie apen in Marokko in 20 jaar is teruggelopen van 17.000 tot 6.000. Kortom, het dier is een bedreigde diersoort.
Een belangrijke oorzaak van de afname zit hem in de smokkel van jonge aapjes naar het buitenland. Bijv. door Marokkaanse migranten die 's zomers naar Marokko komen voor hun vakantie. Ze nemen zo'n aapje mee als huisdier naar Europa. Maar als de dieren groot worden zijn ze niet in een huis te handhaven.
Maar wat dan?
Dan moet men die apen kwijt. Dan komen ze in Nederland bijv. in het opvangcentrum van de Stichting Aap.
Maar beter is het natuurlijk om die smokkel te voorkomen. Door voorlichting te geven, en door de Marokkaanse autoriteiten te vragen beter op te letten en gesmokkelde aapjes in beslag te nemen.
Maar waar laat je ze dan?
Nu wordt er gewerkt aan een opvangcentrum in Marokko. Dit initiatief lijkt een grote slagingskans te hebben nu er grond voor het centrum is toegezegd door een kapitaalkrachtige organisatie.
Het NIMAR is er voor contacten op het terrein van hoger onderwijs, dus wat moeten wij met apen zou je zeggen?
Nu wil het geval dat Els in Rabat was om aan biologiestudenten een training van een week te geven over de Berberaap. Ze hoopt dat er onder Marokkaanse biologen meer belangstelling ontstaat voor deze Berberapen, die alleen in Marokko en in Algerije voorkomen.
Zo is er toch die component met hoger onderwijs, en kan het NIMAR dus wel degelijk iets doen met zo'n project. Nederlandse deskundigheid wordt ingezet in het Marokkaanse hoger onderwijs, en als het goed is profiteert Marokko er ook nog van (en de Berberaap natuurlijk ook ;‑)
Ze vertelde dat de populatie apen in Marokko in 20 jaar is teruggelopen van 17.000 tot 6.000. Kortom, het dier is een bedreigde diersoort.
Een belangrijke oorzaak van de afname zit hem in de smokkel van jonge aapjes naar het buitenland. Bijv. door Marokkaanse migranten die 's zomers naar Marokko komen voor hun vakantie. Ze nemen zo'n aapje mee als huisdier naar Europa. Maar als de dieren groot worden zijn ze niet in een huis te handhaven.
Maar wat dan?
Dan moet men die apen kwijt. Dan komen ze in Nederland bijv. in het opvangcentrum van de Stichting Aap.
Maar beter is het natuurlijk om die smokkel te voorkomen. Door voorlichting te geven, en door de Marokkaanse autoriteiten te vragen beter op te letten en gesmokkelde aapjes in beslag te nemen.
Maar waar laat je ze dan?
Nu wordt er gewerkt aan een opvangcentrum in Marokko. Dit initiatief lijkt een grote slagingskans te hebben nu er grond voor het centrum is toegezegd door een kapitaalkrachtige organisatie.
Het NIMAR is er voor contacten op het terrein van hoger onderwijs, dus wat moeten wij met apen zou je zeggen?
Nu wil het geval dat Els in Rabat was om aan biologiestudenten een training van een week te geven over de Berberaap. Ze hoopt dat er onder Marokkaanse biologen meer belangstelling ontstaat voor deze Berberapen, die alleen in Marokko en in Algerije voorkomen.
Zo is er toch die component met hoger onderwijs, en kan het NIMAR dus wel degelijk iets doen met zo'n project. Nederlandse deskundigheid wordt ingezet in het Marokkaanse hoger onderwijs, en als het goed is profiteert Marokko er ook nog van (en de Berberaap natuurlijk ook ;‑)
