Eerste keer familiebezoek

Ooit ben ik deze blog begonnen voor familie en bekenden. Dat zij ook wisten wat ik allemaal uitspookte in Marokko. Daarom af en toe ook een bericht voor hen.

Ik had deze week twee van mijn zoons op bezoek: Sam (Samir) en Oscar kwamen voor het eerst logeren.
Het was carnaval in Nijmegen, maar daarbij konden ze wel gemist worden.

Het was bepaald niet de eerste keer Marokko voor hen, maar wel de eerste keer dat ze in een eigen huis terecht kwamen.

En zo kwamen de heren eens even proeven van het luxe expat-leven.
Ze hebben geskied, een ritje op een quad gemaakt, luxe disco's bezocht en heerlijk in de zon gezeten. De open haard heeft nog nooit zo geknettert en met de beamer kregen we een echte thuisbioscoop. Dat gaan we later eens buiten doen, maar de avonden zijn nu nog net iets te fris.
Verder hebben ze gewinkeld: Armani-schoenen voor 13 euro, een stapel DVD's voor een euro per stuk, een heus kostuum voor 80 euro, een Rolex-horloge en een waterpijp.


En er is altijd wel iemand te vinden om even een plaatje te maken van het hele gezelschap. We staan hier op de top van Oukaïmeden, het hoogste skistation in Marokko: drieduizend en een paar meter. Het was heerlijk skiën daar.

Verder hebben ze op mijn twee schildpadden gelet, die ik maandag heb gekregen. Nou ja, schildpadden, eentje is er zo groot als een walnoot. Die moet een aparte ren krijgen want anders hebben we schildpadsoep als Rachid een keer het gras gaat maaien.

Ik heb hen zojuist weer op het vliegveld afgeleverd want maandag wacht de school en de studie weer. Maar aangezien ik zelf komende woensdag voor een weekje naar Nederland ga, zullen we elkaar al spoedig weer zien.
Maar in huis is het dus stil nu, dat is weer even wennen.

Oscar in zijn witte overhemd op de quad. Dat overhemd kon na afloop in de was. De foto is gemaakt terwijl ik naast hem reed. Toch handig zo'n 4x4.

Veel succes Rebekka!

Ik heb op mijn blog al eens eerder geschreven over de invoering van het vak Nederlands aan de universiteit van Casablanca.
Het is nu eindelijk zo ver! Tweeëneenhalf jaar nadat toenmalig minister van OCW Maria van der Hoeven bij de opening van het NIMAR aan Marokko een leerstoel Nederlands aanbood, gaat het er nu echt van komen.
Er waren drie sollicitatierondes voor nodig, maar afgelopen december is eindelijk een geschikte kandidaat gevonden die als docent in Casablanca Nederlands kan gaan geven, en ze heet Rebekka.

Twee weken geleden kwam ze aan op het vliegveld van Casablanca. Ik had beloofd haar op te zullen halen als ze aankwam, dus dat heb ik gedaan.
Afgeladen met koffers arriveerde ze op een zonnige middag begin februari, het was een wonder dat ze maar 10 kg. overbagage had hoeven betalen.

Ik bracht haar naar haar appartement, redelijk centraal gelegen in het centrum van Casablanca.
Dat was gelijk de eerste serieuze test voor mijn Marokkaanse variant van Tomtom (MoMo?). Ik raak in Casablanca altijd de weg kwijt, maar deze keer, zelfs met opgebroken en afgesloten straten, reden we rechtstreeks naar het appartement toe. Vraag niet in welk tempo, want het verkeer zat op diverse plaatsen hopeloos vast. Het verkeer in Casablanca is veel erger dan in Rabat, het begint op Cairo te lijken, zeker nu ze diverse doorgaande wegen hebben opengegooid om aan een metro te gaan werken.

Aangezien ik haar ook al aan dit appartement had geholpen (kennissen vertrokken uit Casablanca rond het tijdstip van haar aankomst) heb ik haar aardig op weg geholpen.

Het enige probleem is nu nog dat een deel van haar bezittingen in mijn container met huisraad en kantoorbenodigdheden zit, en dat het Marokkaanse ministerie van Buitenlandse Zaken geen haast maakt met toestemming geven om die container in te klaren.
Niet alleen zitten haar spullen in mijn container, maar ook de (aanzet tot een) bibliotheek Nederlands voor de universiteit van Casablanca.

Toen ik Rebekka op de faculteit ging voorstellen aan de leiding, vernamen we dat er zich zo'n 90 studenten hadden aangemeld voor de lessen Nederland.
Kort voor aanvang van de lessen hoorde ik via de collega's van de ambassade dat dit aantal inmiddels was gestegen tot 170(!).

Aan het eind van de eerste lesdag heb ik Rebekka gebeld, om te horen hoe de eerste lesdag was verlopen. Ze had die dag in totaal zo'n 100 studenten de eerste beginselen van de Nederlandse taal bijgebracht. Het astronomische aantal van 170 was (gelukkig?) toch wat meer tot realistische proporties teruggebracht.

Zo was dinsdag 24 februari een historische dag: de eerste lessen Nederlands aan een Marokkaans en Arabische universiteit waren een feit.

Rebekka voor de ingang van de faculteit Lettres et Sciences Humaines.