NIMAR heeft een zusje: NIHAnkara

Vorige week was ik bij de opening van het zusje van het NIMAR, het Nederlands Instituut voor Hoger Onderwijs Ankara (NIHA). Op donderdag 21 december is het geopend, eveneens door minister Maria van der Hoeven van OCW.

Ik wilde die opening graag bijwonen omdat het plan voor het NIHA was voortgekomen uit mijn plannen voor het NIMAR. Toen ik op het ministerie van OCW zo'n anderhalf jaar geleden een gewillig oor vond voor mijn Marokkoplan, kreeg ik daar gelijk bij te horen: en de minister en de staatssecretaris willen ook zo'n instituut in Turkije. Ik heb toen geadviseerd daarvoor contact op te nemen met de afdeling Turks van de universiteit Leiden, omdat daar de meeste Turkijedeskundigheid in Nederland te vinden is. Mijn oud-collega uit Nijmegen, Erik-Jan Zürcher is daar hoogleraar Turks, en ik heb hem toen ook getipt over de belangstelling van het ministerie.
Dat contact is inderdaad tot stand gekomen, en men is, op basis van het toen voorliggende NIMAR businessplan, gaan werken aan een plan voor een instituut in Turkije. Daarbij liep men voortdurend zo'n half jaar achter op de ontwikkelingen van het NIMAR.

Het was heel leuk om de opening bij te wonen. Ik mocht op het NIHA logeren, men heeft daar ruime faciliteiten. Het pand is veel groter dan het pand van het NIMAR. Het zijn feitelijk 6 ruime appartementen in een gebouw van 3 etages.
Ik kwam aan op woensdagavond rond 20.30, zo'n 22 uur voor de opening. Wat er toen allemaal nog moest gebeuren, dat is nauwelijks te geloven. Op dat moment waren er nog schilders bezig, er liepen mannen met een grote betonboor gaten te boren voor netwerkbekabeling, een grote schoonmaakoperatie moest nog plaatsvinden, er lag een berg bouwpuin voor de gevel. En.... de verwarming deed het niet. Nu denkt u misschien "ach Turkije is toch lekker warm?", nou dat geldt in elk geval niet voor Ankara in de maand december. Ankara ligt op een hoogvlakte, en het was daar flink koud, 's nachts slechts een paar graden boven nul op dat moment. Jak den Exter, de directeur van het NIHA had er alle vertrouwen in dat de verwarming de volgende dag zou functioneren, net voor de aankomst van de minister. Mooi niet dus. 's Middags kwam het bericht dat ze niet op tijd klaar zouden zijn. Toen moest plan B worden gestart: een aantal flinke straalkachels werd op diverse plaatsen in het pand opgesteld en met name de grote zaal en de receptieruimte waren op temperatuur toen de minister en haar gevolg arriveerden.

Ik had ondertussen een paar uur door Ankara gewandeld om de sfeer te proeven. Het was bijna 30 jaar geleden dat ik voor het laatst in Turkije was geweest, dus er viel wel wat te zien. Het land is ontzettend veranderd, althans, Ankara is dat. Ik heb in die 2 dagen dat ik er was het platteland niet kunnen zien, maar wat ik in Ankara zag was indrukwekkend. Er is veel gebouwd, er wordt veel gebouwd, de auto's zijn bijna allemaal vrij modern en voor een groot deel in Turkije (in licentie) geproduceerd. De discipline in het verkeer is redelijk, niet vergelijkbaar met die in Marokko bijvoorbeeld. Niet zo chaotisch en ongedisciplineerd. Voor zover ik kon zien zijn er winkels waar je alles kunt kopen wat bij ons ook te koop is, en op een grotere schaal dan in bijvoorbeeld Rabat. Daar moet je toch weten waar je een moderne meubelzaak kunt vinden. In Ankara zie je ze regelmatig als je door de stad rijdt of loopt. Of keukenstudio's bijvoorbeeld. Ze zijn er wel in Marokko, maar je moet er echt naar zoeken. In Ankara niet, je struikelt er haast over. Maar het is ook een algemeen bekend feit dat de Turkse economie booming is. Op basis van wat ik in Ankara heb gezien, zou je zeggen dat het gat met de EU helemaal niet zo groot is, economisch gezien dan. Maar zoals gezegd, het platteland heb ik niet kunnen bekijken.

Toen de minister op het NIHA arriveerde, wees een van haar ambtenaren haar op mijn aanwezigheid, en kwam ze gelijk naar mij toe om te informeren hoe het er in Marokko voor stond. Ik heb verteld over de situatie, dat we wat technische tegenslagen hebben gehad, maar dat we inhoudelijk geheel op koers liggen, dat de eerste studenten binnenkort komen om onderwijs te volgen op het NIMAR etc. Veel tijd had de minister niet, ze moest zich ook onderhouden met haar Turkse collega. Maar we reisden terug in hetzelfde vliegtuig van Ankara naar Amsterdam. Tijdens de vlucht, kort na de start, ben ik nog even naar voren gelopen om de minister nog even op de hoogte te stellen van de ontwikkelingen rond het onderwijs Nederlands aan een Marokkaanse universiteit. De minister had namelijk bij de opening van het NIMAR aan Marokko een leerstoel Nederlands aangeboden. Ook hierin was ze zeer geïnteresseerd, en bereid mee te denken over oplossingen om dit te realiseren.

En zo stond ik vrijdagavond 23.15 weer op Schiphol, waar ik door twee van mijn kanjers van zoons werd opgehaald, want een trein naar Nijmegen zou ik waarschijnlijk niet meer hebben kunnen halen.

website van het NIHA: www.nihankara.org
foto's van opening (door mij gemaakt): klik in de rubriek nieuws op '21/12/2006 opening....'