Zo was ik dus met mijn drie makkers even in mijn tweede vaderland.
Meestal liepen ze broederlijk gedrieën voorop, en ik als trotse vader erachter.
En ik zag de Marokkaanse jongedames kijken. "Wat zijn ze lang" zag je ze denken.
Oscar is nog volop in de groei, Sam is met 1.85 al een tijdje uitgegroeid, en Martijn is met 1.98 veel te laat gestopt met groeien. Sneu voor hem want het staat een carrière als vlieger bij de luchtmacht in de weg.
Meestal liepen ze broederlijk gedrieën voorop, en ik als trotse vader erachter.
En ik zag de Marokkaanse jongedames kijken. "Wat zijn ze lang" zag je ze denken.
Oscar is nog volop in de groei, Sam is met 1.85 al een tijdje uitgegroeid, en Martijn is met 1.98 veel te laat gestopt met groeien. Sneu voor hem want het staat een carrière als vlieger bij de luchtmacht in de weg.
Toen we in het Zuiden een keer een fotostop maakten zaten er drie jongedames naast de weg. Het was wat moeilijk communiceren want ze spraken weinig Arabisch (maar vooral Sousse Berbers). Maar ze vonden die drie jongens wel heel leuk (kull-hum zwinin = ze zijn alledrie leuk). Of ze al getrouwd waren, werd er toen gevraagd. Het had nog aardig uit de hand kunnen lopen daar langs de kant van de weg ;-)
De twee oudsten hadden het zwaar. Ze mochten niet rijden in de NIMAR‑auto. Het is niet de bedoeling dat niet‑medewerkers erin rijden.
Overigens zei Martijn, die al aardig wat rijervaring heeft opgedaan, na één dag in Rabat dat hij het wel kon begrijpen. Dat het Marokkaanse verkeer wel iets anders is dan het keurig geregelde verkeer in Nederland.
Onze trip was een aardige test voor de nog steeds bijna nieuwe Hyundai Tucson van het NIMAR. Dat is een bescheiden 4x4, die ook in het drukke stadsverkeer van Rabat nog goed te hanteren is. We zijn namelijk in het Zuiden van Marokko een aantal pistes (onverharde wegen) gaan rijden. In 2000 had ik dat ook al met hen gedaan, en dat vonden ze wel ruig, dus dat gingen we nu weer doen. Ik heb dat rijden op de pistes wel heel rustig aan gedaan. Het is bepaald geen Landrover zo'n Tucson.
Maar dat pisterijden bracht Sam toch op het idee in de voetsporen (of rijsporen?) van zijn vader te gaan treden door een off the road reisorganisatie op te richten. Of het ook gerealiseerd gaat worden is maar de vraag, maar het was in elk geval een spannend plan.
Zo brachten we Oud en Nieuw door in Agadir, op de rand van het zwembad bij ons hotel. De temperatuur was ruim boven de 20 graden, zeker in de zon.
De jaarwisseling hebben we op het strand van Agadir doorgebracht, met onze eigen fles met knalkurk. Er was zowaar een flink professioneel vuurwerk op het strand, dus dat gaf een aardig Nieuwjaarsgevoel.
Zo brachten we Oud en Nieuw door in Agadir, op de rand van het zwembad bij ons hotel. De temperatuur was ruim boven de 20 graden, zeker in de zon.
De jaarwisseling hebben we op het strand van Agadir doorgebracht, met onze eigen fles met knalkurk. Er was zowaar een flink professioneel vuurwerk op het strand, dus dat gaf een aardig Nieuwjaarsgevoel.
Terug in Rabat hebben de heren nog even flink souvenirs gekocht: gekopieerde merkhorloges, gekopieerde films op DVD, en in Marrakech hadden ze al djellaba’s (lange mannenjurken met capuchon) gescoord.
Vervolgens gingen de mannen op 5 januari in alle vroegte weer met het vliegtuig naar Nederland, waarna ik nog een ruime week aan het werk kon op het NIMAR.
Vervolgens gingen de mannen op 5 januari in alle vroegte weer met het vliegtuig naar Nederland, waarna ik nog een ruime week aan het werk kon op het NIMAR.
het leslokaal van het NIMAR was even omgetoverd tot ontbijtzaal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten