Van onderwijscoördinator tot directeur

Sinds 1 januari 2009 ben ik binnen het NIMAR 'doorgestroomd' naar de functie van directeur.
De oude directeur, Paolo De Mas, is onder veel dankbetuigingen teruggekeerd naar Nederland, en ik heb zijn taken met ingang van afgelopen week overgenomen.
Deze stap was al een tijdje bekend, en intimi wisten het ook al, maar nu is het dus officieel.

Het feestje dat ik in mijn vorige stukje noemde, was mijn afscheidsfeestje uit Nederland. Het viel toevallig ook samen met mijn 25-jarig jubileum als docent Arabisch aan de Radboud Universiteit Nijmegen.
Drie jaar geleden was ik de initiatiefnemer en oprichter van het NIMAR. Maar ik was toen vanwege mijn privésituatie niet beschikbaar om permanent in Marokko te gaan zitten. Inmiddels is die situatie gewijzigd, en was ik nu wel beschikbaar om mijn ‘kindje’ onder mijn hoede te nemen. De eerste tweeëneenhalf jaar heeft Paolo De Mas mijn kindje geadopteerd en het met grote zorg en toewijding als zijn eigen kindje opgevoed. Paolo omschreef deze periode zelf in ons gastenboek, bij zijn afscheid, als een soms hectische maar boeiende en interessante periode. En dat was het zeker.

En ik ben niet alleen directeur van het NIMAR geworden maar ook onderwijsattaché op de Nederlandse ambassade te Rabat. Met andere woorden, ik ben op mijn oude dag ook nog diplomaat geworden, inclusief een diplomatiek paspoort.
Dat heeft overigens ook bepaalde consequenties.
Als diplomaat word ik niet geacht in het openbaar opinies over Marokko te verkondigen. Weliswaar deed ik dat niet zo vaak op deze blog, en beschreef ik hier meestal mijn eigen belevenissen of gaf ik tips aan de lezers over reizen in Marokko, maar nu zult u dus helemaal verstoken blijven van 'gevoelige informatie' en zal ik mij diplomatiek moeten uitlaten.

Sinds 6 januari woon ik nu in Rabat en dat is voor het eerst in de lange periode van ruim 30 jaar dat ik in Marokko kom. Nooit eerder heb ik echt hier gewoond. Mijn verblijven waren altijd tijdelijk, van enkele dagen tot enkele weken, en de laatste paar jaar, sinds de oprichtingsfase van het NIMAR wel met grote regelmaat.

Ik heb geen plannen om deze blog van karakter te gaan veranderen, behalve dus de hierboven genoemde beperkingen. Maar ik zal zeker regelmatig een stukje blijven plaatsen. Er komt alleen maar meer inspiratie dan voorheen natuurlijk.
Maar in de afgelopen periode was het al zo dat niet alle ideeën voor een stukje ook echt werden uitgewerkt, dat zal in de toekomst ook wel zo blijven.

Ik blijf mijn best doen voor de vaste en incidentele lezers met enige regelmaat een interessant stukje over mijn belevenissen in Marokko te schrijven. En soms wil ik gewoon een paar mooie foto's laten zien.

Maar ik ga mij toch vooral inzetten om het kindje NIMAR tot volle wasdom te laten doorgroeien.