Schapen, schapen en nog eens schapen

Iedereen heeft het over schapen deze dagen. Dinsdag is het slachtfeest, l-'id le-kbir oftewel het grote feest. Of in Standaard Arabisch: 'id al-Adha.
Ter nagedachtenis aan Abraham die bereid was zijn zoon te offeren toen God hem dat opdroeg, wil men in elke familie een schaap slachten. Bij voorkeur een ram.
En dus heeft ook in het wereldse Rabat, de administratieve hoofdstad, iedereen het deze dagen over een schaap. Hoeveel ze kosten, waar je er eentje kunt kopen etc. En... waar je hem gaat laten.
Een van de collega's op het NIMAR was blij dat ze dit jaar naar haar schoonfamilie gaan, dan hoefde ze thuis niet voor een paar dagen een schaap in de bijkeuken te dulden.
Aan de buitenkant van Rabat is een schapenmarkt ingericht. Vrachtauto's, busjes en pickups zijn uit alle hoeken en gaten van Marokko gekomen met een wollige blatende lading.
Een schaap kost zo tussen de 1300 en 1800 Dirham (120-160 euro), tenzij je een hele grote dikke wilt, dan kan het oplopen tot 3000 Dirham (280 euro).
Als het beest dan gekocht is, moet hij naar huis vervoerd worden natuurlijk. Om daar nog twee nachtjes in de bijkeuken, op het plaatsje of het dakterras te bivakkeren voordat hij een rode das om krijgt. Die uitdrukking heb ik van mijn vader, en hij is heel goed van toepassing op de islamitische manier van religieus goedgekeurd (hallal) slachten: de halsslagader van het dier dient in één vloeiende beweging te worden doorgesneden zodat het dier in recordtijd kan doodbloeden. Daarbij is het de bedoeling dat er geen spoortje bloed in het lichaam achterblijft.
Maar terug naar het vervoer, want daarvan heb ik een paar leuke foto's gemaakt.
Dat vervoer kan op verschillende manieren gaan. In de eigen auto (bijvoorbeeld in de kofferbak), in een gehuurde Honda (zo'n klein pickup vrachtautootje), of gewoon lopend.
Maar ook als je het arme beest in de eigen auto wilt meenemen, moet hij eerst bij de auto terecht komen natuurlijk. En dat gaat meestal al niet van een leien dakje. Die schapen lijken (niet onterecht) een voorgevoel te hebben dat hen iets onheispellends boven het hoofd hangt, en dus gaan ze tegenstribbelen.
En daar moet dan iets op gevonden worden.
Zie de foto's hieronder, die spreken voor zichzelf, alhoewel ik de verleiding van het plaatsen van een paar melige onderschriften niet kon weerstaan.
Het zijn er wat veel maar ze zijn te leuk. En u bent vrij om te kijken of niet ;-)


Zo kan het schaap eens zien hoe een kameel de wereld ziet.


Schaap: "interessant zo'n kamelenview"


Schaap: "nooit gedacht dat ik nog eens als kruiwagen zou worden ingezet."

Je zou er haast iets bij gaan denken.

Een stuk makkelijker om het schaap op deze manier thuis te krijgen.

Lotgenoten.

Men noemt ze "Honda's" maar dit is dus een Suzuki.

Wie geen geld heeft voor een schaap stelt zich tevreden met een geit. Dat is ook een stuk minder zwaar bij het sjouwen.

Schaap: "Ik wil terug naar mijn maatjes."

Met een knietje probeer je het schaap onopvallend in beweging te houden.

En anders wordt het echt duw- en trekwerk. Dan zijn die hoorns wel handig.

Om hem mee te trekken moet je van goeie huize komen.

Het lijkt wel of ze elkaar opstoken om niet mee te werken.

Zo kan het wel even duren dus. Dat is wat ze noemen "hakken in het zand".

"Bokkig" heeft eigenlijk op zijn verre neef betrekking, maar hij kan er ook wat van.

Nog een keer de kruiwagenvariant.

Of aan de hoorns vastpakken en de voorpoten van de grond tillen. Dan kan hij nog maar twee poten schrap zetten.

Dat schiet lekker op zo.

De boel belazeren met opplakhoorntjes kan nooit, want die zouden zo zeker los schieten.

Dat ziet er niet echt handig uit zo.

Men neme één schaap, bij kop en kont, en loopt er zo mee naar huis.

We zijn bijna bij de parkeerplaats. Nu moet het beest nog in de kofferbak. Hij luistert vast niet naar het commando "spring!".