Salsa in Rabat

Ik had laatst al eens gehoord dat er in een disco aan de buitenkant van Rabat op dinsdagavond salsa-avond is.
Ik doe sinds een half jaartje ook wat schoorvoetende salsapasjes, dus stelde voor aan de cursisten van de zomercursus dat we dinsdagavond zouden gaan salsaën.
Uiteindelijk gingen twee van de dames van de cursus mee, maar die zaten in een gastgezin met nog meer dames.
Uiteindelijk bleek dat ik in mijn eentje met zes dames op stap ging.
Ik had deze week een heel klein huurautootje, de kleinste Chevrolet. Dat klinkt deftig is maar het is 'slechts' een kleine Dae Woo.
Ik zei: "Dan moeten we er maar een taxi bij nemen". "Ach laten we het eens proberen in jouw auto" zei één van de dames.
En zo waar het paste. De twee slankste dames samen op de andere voorstoel, en de andere vier achterin.
Zo ging ik (51) op stap met zes meiden van 18 tot ongeveer 25 jaar.
Moest je de Marokkanen (mannen) zien kijken als we voor een stoplicht stonden, en toen al die dames (en die ene ouwe kerel) uit dat mini-autootje stapten bij de disco.
En toen we later (bescheiden tijd, 0.15) weer instapten.

Het was ook één grote Babylonische spraakverwarring met die club meiden.
S1 = half Marokkaans half Nederlands, spreekt na 2 dagen les in Rabat ongeveer 25 woorden Marokkaans
S2 = geheel Marokkaans maar geboren in Nederland, spreekt alleen Rifberbers (zoiets als Fries voor de mensen in Rabat), en dezelfde 25 woorden Marokkaans na twee dagen les.
Y = geheel Nederlands, studente Arabisch die al een aantal maanden voor stage in Rabat zit. Spreekt Marokkaans met een flink Midden-Oosters accent.
R = Amerikaanse studente die alleen Klassiek Arabisch spreekt, en Engels uiteraard
S3 = dochter uit het gastgezin, spreekt volledig Arabisch en een beetje Engels
F = nicht van het gastgezin, uitsluitend Arabisch sprekend.

R (de Amerikaanse) was trouwens wel de ster van de dansvloer. Ze was hier duidelijk al vaker geweest en kan salsa dansen als de beste. De DJ stond meer met haar op de dansvloer dan dat hij achter zijn apparatuur te vinden was. Na afloop was R ook heel vriendelijk tegen mij, want ik had volgens haar 'the good moves' voor de merengue, terwijl ik toch echt nog een beginner ben op mijn ouwe dag.

En in de disco zag ik al die jonge Marokkaanse mannen voortdurend in onze richting kijken. Een enkeling probeerde een praatje te maken, maar de dames gaven geen sjoege, of vroegen aan mij "Jan, bescherm ons tegen enge mannen". En het was natuurlijk ook volstrekt onduidelijk in welke taal welke dame nu kon worden aangesproken.

Ondertussen maakte ik een praatje met deze of gene van de zes dames, en ook een paar dansjes, en je zag die Marokkaanse jongemannen denken "Het is niet eerlijk".
Wat misschien ook wel opmerkelijk is: de vader van het gastgezin (oud-politieman) gaf zijn zes 'dochters' met een gerust hart aan mij mee naar de disco.
Het was een gezellige happening. Minder positief was het feit dat ook na 1-7-2008 in de Marokkaanse horeca helaas nog volop gerookt wordt. En dat de 'jus de fruit' volgens Y uit ordinaire ranja bestond. Die kostte wel 45 Dirham, zo'n 4 euro, en dat is voor Marokkaanse begrippen een heel duur drankje.