Chocolade paaseitjes in Rabat

Het is bijna Pasen, en ik vertrok kort voor Pasen weer naar Rabat. Ik kreeg een mailtje uit Rabat met het verzoek gevulde chocolade paaseitjes mee te brengen want de aanwezige voorraad slonk nogal snel wegens grote gretigheid bij de aanwezige studenten, allen dames.
Dus ik voerde nieuwe voorraad aan. Ik kwam op woensdagavond rond kwart voor negen aan op het NIMAR, en trof mijn instituut nog in vol bedrijf. Drie van de studenten waren er nog aan het werken en begroetten mij heel enthousiast en boden me thee aan. Dat is goed zei ik, en haalde de chocolade eitjes uit mijn koffer.
Daar werd inderdaad met gretigheid op aangevallen.
Al pratend over van alles en nog wat, kwam ter sprake dat we op het NIMAR ook over een personenweegschaal beschikken. Ik heb die destijds vooral aangeschaft om bezoekers de mogelijkheid te bieden hun koffer te wegen. Veel NIMAR-gasten gaan namelijk met veel meer papier (boeken, lesmateriaal) terug dan ze gekomen zijn.
Toen de dames hoorden dat er een weegschaal was, en waar die stond, stormden ze naar boven.
Wat ik toen boven hoorde laat zich nauwelijks beschrijven. "Dat klopt niet", hoorde ik, en "dit kan niet waar zijn". De dames kwamen beduusd naar beneden, er werden gewichtstoenames genoemd van tien, tien en zeven kilo. Er wordt hier minder gesport, bijna dagelijks buiten de deur gegeten, flink gesnoept van de heerlijke Marokkaanse koekjes etc. Dus het was wel verklaarbaar.
Maar ook rees de vraag of die weegschaal wel goed was. Maar de schrik zat er goed in en de chocolade paaseitjes bleven verder onaangeroerd. Ik heb toegezegd dat ik de weegschaal zou testen, want ik had drie dagen eerder thuis ook nog op de weegschaal gestaan. Mijn conclusie was dat de NIMAR-schaal redelijk nauwkeurig moest zijn, ik zag voor mezelf maar een kleine afwijking.
Vanochtend liepen diverse dames bij aankomst op het instituut direct naar boven om de weegschaal nog een keer te beproeven. Of ze zich nu schaarser hadden gekleed dan gisteravond, of ondertussen hard hadden getraind, de uitkomst was in elk geval minder schokkend dan de avond ervoor. "Plus tien" was "plus vijf" geworden.
Nu gaan ze morgenochtend met de hele groep gedurende de Paasdagen naar Noord-Marokko, en zit ik hier alleen met die voorraad paaseitjes. De vraag is nu op "plus hoeveel" ik ga uitkomen.