Tanger : jongetjes onder vrachtwagens.

In Tanger zat ik in mijn hotelkamer, met uitzicht over de haven, toen ik op zaterdagavond rond zeven uur het gejoel hoorde van een groep mensen.
Ik keek uit het raam en zag dat er een charge werd uitgevoerd door politie, tegen een groep jongeren. Een paar jongeren werden letterlijk in hun kraag gegrepen en afgevoerd.
Ik werd nieuwsgierig en besloot een kijkje te gaan nemen.
De jongeren bleken zich op te houden rond de ingang van het haventerrein waar de internationale vrachtwagens naar binnen reden. Die vrachtwagens komen uit diverse Europese landen en nemen in Tanger de ferry terug naar Europa.
En die jongelui proberen, met gevaar voor eigen leven, onder de trailers van die vrachtwagens te gaan hangen, om zich zo mee te laten smokkelen naar Europa. Het eerste stadium is dan het binnenkomen van het haventerrein.
Ik stelde een paar jongens wat vragen en kwam zo het volgende te weten: ongeveer één jongen per dag redt het om zo in Spanje te komen. Jonge jongens worden in Spanje in een internaat geplaatst en daar krijgen ze dan een opleiding. Er is weliswaar een scanapparaat in de haven, maar als je voor het apparaat de vrachtwagen loslaat, en er voorbij het apparaat weer onder kruipt, kun je erdoor komen.
Terwijl ik met de jongens stond te praten zette één jongetje (dat volgens mij hooguit 12 jaar oud was, volgens zijn maatjes was hij 14) het op een lopen en klampte zich vast onder de aanhanger van een Duitse vrachtwagen. Toen de chauffeur zijn papieren had getoond reed hij verder, en stonden de andere jongens met bewondering te kijken hoe hun maatje de eerste stap naar luilekkerland Europa had gezet.
Een jongen met wie ik sprak vertelde dat het binnenkomen van het haventerrein beslist geen garantie is om ook verder te komen. En als je door de politie wordt opgepakt word je terug gestuurd naar je woonplaats. In zijn geval was dat Casablanca. Jongens uit Tanger worden niet op transport gezet, zij krijgen stokslagen. Deze jongen was al eens met een bootje tot vlakbij de Spaanse kust geweest, maar daar door de Spaanse kustwacht onderschept en terug gestuurd naar Marokko. Hij had al zijn geld aan een mensensmokkelaar gegeven en moest nu dus proberen een gratis oversteek te maken. Een andere jongen vertelde dat het hem een keer was gelukt met een vrachtwagen tot in Algeciras te komen (de haven aan de overkant in Spanje), maar dat hij daar alsnog was ontdekt en terug gestuurd.
Weliswaar leggen de jongens geen grote afstanden af onder die vrachtwagens, maar gevaarlijk is het toch wel volgens mij. Als je eronder hangt en om welke reden dan ook moet loslaten is het toch heel link met die gigantische vrachtwagenwielen.
Maar goed, we weten uit alle berichten hoe wanhopig mensen uit Afrika proberen in Europa te komen: met lekke kleine bootjes die weken lang op zee dobberen of door zich massaal op een hekwerk met scheermesjes te storten.

NIMAR in actie

Sorry beste lezer,
Ik heb een hele tijd geen nieuwe berichten geplaatst. Sinds de opening van het NIMAR in juni 2006 heb ik niet de tijd genomen om af en toe iets van mijn belevenissen op te schrijven.
Inmiddels zijn we maanden verder en valt er best wat te melden.

Nadat ik in de eerste helft van dit jaar als de oprichter/kwartiermaker van het NIMAR bezig ben geweest ben ik sinds de zomer in functie als onderwijscoördinator van het NIMAR.
Ik ben van 31 oktober tot 7 november weer op het NIMAR geweest om als vliegende keeper van alles te doen.
En van dat 'van alles' wil ik u een indruk geven via deze blog.

Een activiteit waar ik erg aan moet wennen is het voeren van gesprekken met alle Nederlanders die op het NIMAR langskomen. Degenen die in Marokko wonen, of degenen die op reis zijn in Marokko. Zeker als ik in Rabat ben ter vervanging van directeur Paolo De Mas omdat hij in Nederland of een ander buitenland is, dien ik ook zijn representatieve taken over te nemen. Dat betekent dus de nodige uren praten met al die passerende Nederlanders.
In de afgelopen anderhalve week heb ik gesproken met: twee correspondenten van landelijke dagbladen (altijd op zoek naar nieuwtjes om een verhaal over te kunnen schrijven), twee medewerkers van de Nederlandse ambassade (om te horen wat het NIMAR doet en om het pand te bekijken), een delegatie van een Nederlandse onderwijsadviesorganisatie (om uit te wisselen waar ieder mee bezig is), twee antropologen van een Nederlandse universiteit (over de mogelijkheden voor hun studenten bij het NIMAR), een delegatie van een HBO-opleiding (eveneens over onderwijs bij het NIMAR voor HBO-studenten) en nog enkele andere personen.
Aangezien het NIMAR ook een soort spin in het web wil zijn, is het natuurlijk belangrijk te weten wie er met Marokko bezig zijn, en wat men doet. Zo kunnen mensen ook weer met elkaar in contact gebracht worden. Dat is de functie door Paolo altijd die van 'postillon d'amour' wordt genoemd.

Verder komen er dagelijks Marokkanen langs die informatie willen over het leren van de Nederlandse taal. Dat blijft altijd wat lastig. Het grootste deel van deze passanten wil voor zichzelf of anderen weten hoe en/of waar ze zich kunnen voorbereiden op de 'inburgeringstoets' die op de ambassade wordt afgenomen. Aangezien wij ons hiermee niet mogen bezighouden van onze opdrachtgever en financier, het ministerie van OCW, kunnen wij hooguit verwijzen naar taalinstituten die lessen aanbieden. In de regio Rabat zijn daar echter heel weinig mogelijkheden voor. Mensen willen er graag moeite voor doen en ze hebben er geld voor over, maar er is gewoon geen aanbod.

Verder wil ik u wijzen op de 'officiële website' van het NIMAR, die sinds de zomer on line is: www.ru.nl/nimar.
Ook verspreiden we een 'officiële electronische nieuwsbrief' van het NIMAR. Deze wordt per E-mail verspreid en u kunt zich hierop abonneren via de zojuist genoemde website.

Verder ben ik in het weekend voor mezelf een uitstapje wezen maken. Ik heb een rondje Rabat-Tanger-Tetouan-Rabat gemaakt, met een overnachting in Tanger. Ik was al lang niet in die regio geweest, dus wilde eens kijken hoe de situatie daar was. Nou is een weekend niet erg lang natuurlijk, maar toch voldoende voor een indruk.
Zo is Tanger ontzettend gegroeid in de afgelopen 10 jaar. Langs de baai is een indrukwekkende boulevard ontstaan met hotels, bars, restaurants etc. En aangezien het begin november nog steeds heerlijk weer was, werd er volop geparadeerd over de boulevard.
Verder heb ik een blik geworpen op de in aanbouw zijnde zeehaven Tanger Med, pal aan de straat van Gibraltar. Daar wordt op haast on-Marokkaanse wijze een haven gebouwd met alle benodigde infrastructuur eromheen. En wegen ernaartoe. Dat wordt echt groots aangepakt. Maar het is ook nodig, Marokko heeft heel veel nieuwe werkgelegenheid nodig om alle jongeren aan een baan te kunnen helpen. Want nu is het zo dat het overgrote deel van de jongeren het land wil verlaten om in Europa (of de VS of Canada) een toekomst op te bouwen. Hierover binnenkort meer.